ውቧ ወርቃማ ወፍ በጥበብ ሰማይ በራሪ እንደ ኦሮዮን ኮኮብ መስላ የአፏን ፍሬ ከለምለም መስኩ ላይ ጣል አድርጋው ነበር፡፡ ፍሬው እንቡጥ ያማረ ዘር ሆኖ ዛሬ ልክ እንደ ኦዳው ዛፍ ከሜዳው ላይ ተንዠርግጓል። ለምለሙ... Read more »
መጻሕፍት የሁሉም የጥበብ ዓለም መነሾ እርሾ ናቸውና የነርሱ ውልደት ከምንም በላይ ደስ ያሰኛል:: “እንኳን ጥበብ ማረችህ! ማረችሽ!” እያሉ ለስሚያ ጥየቃ መሄዱም ከንቱ ድካም ሆኖ አያውቅም:: መጻሕፍቱ ሁሉ ከዓመት መባቻ፣ መስከረም ሲጠባ፣ ከወራት... Read more »
ታላቅና ታናሽ፣ እናትና ልጅ እንበላቸውና ሁለቱም በጥበብ ቤት ሠርጉን ከምላሹ ፈጽመዋል:: ከፊት በቅዳሜ፣ ከኋላም በእሁድ ተከታትለዋል:: ጠላትን በጦር ድባቅ በመታንበት የአድዋ ድል መታሰቢያ አዳራሽ ውስጥ አድዋ ለጥበብ ብለው ቄጤማውን ነስንሰው፣ ከላይ ጥቁሩ... Read more »
“በድንገት ያለፈውን ጊዜ በትዝታ ባስበው ተጉዤ ወደኋላ እንባ ባይኔ ሞላ” ይህ የትዝታ እንባ ደርሶ ዛሬ ላይ እኛኑ ሆድ ሊያባባን ይመስላል። መሄድ በራሱ አንድ ሆድ የሚያስብስ ነገር አለው። ትዝታን ጥሎ መሄድ ደግሞ ይባስ... Read more »
ከራሳቸው አልፎ ለትውልዶች የሚተርፍ አስተዋጽኦ አበርክተው አንፀባራቂ ታሪክ የሠሩ ሰዎች መጥተው አልፈዋል። በሚያልፍ ዘመናቸው፣ የማያልፍ ሥራ ለዓለም ካበረከቱት ኢትዮጵያውያን መካከል፣ በ78 ዓመታቸው በ2013 ዓ.ም ከዚህ ዓለም ድካም ያረፉት ፕሮፌሰር ምትኩ በላቸው አንዱ... Read more »
ሦስት የጥበብ ዘለላ፣ ከሁለት ስፍራዎች ተምሰው በአንድ ስብጥር ከቻልን ሀምራዊ ስናደርጋቸው፣ ሳቢሳ ጥበባቱን ከዚህም ከዚያም አምጥተን ብናዳብላቸው “ጠቦናል ልቀቁን!”፣ አንዱም በሌላው ተነስቶ “ከግዛቴ አስወጡልኝ!” እንደማይባባሉ ተስፋ እናድርግ። ሀሳብ በሀሳብ፣ ቃላት በቃላት፣ ፊደላቱም... Read more »
የማዕበል ወፎችን የቀሰቀሰው ሞገደኛ ራሱ የማዕበል ወፍ ነበር። አንዱ ተነስቶ ሌሎቹን ሁሉ ከፍ ባደረገበት መጽሐፍ ውስጥ፤ ጸሐፊው ከመሃከል አንደኛው መሆኑን አሳይቶበታል። እድሜ ልኩን የብዕር በትሩን ይዞ በምድረበዳና በለምለም መስክ ላይ ሲያዘግም የቆየው... Read more »
ጥቅምት ሲመጣ፣ ጥቅምት ሲታሰብ ፊት ድቅን ከሚሉት የትውስታ ምስሎች አንዱ የጥቅምት አደይ አበባ ነው።የወርሃ ጥቅምት መልክ በጎበዝ ሰዓሊ ቢሳል ፊቷ እንደ ጸሐይ የሚያበራና ዓይነ ኩሉ የውበት ገንቦ ነው።ሀምራዊው የቀሚሷ ዘርፍ ከንፋሱ ጋር... Read more »
የመስከረም የጥለት ሸማ ከፍ እያለ ከወገቧ ደረስኩ ደረስኩ ከሚለው የመስቀል ቅላጼ ጋር ይዞን ወደሀገር ቤት መንጎዱ የማይቀር ነው። የተሳለ ትዝታና ስል ትውስታ ያለበት ሁሉ አካላቱ እንጂ ነብስና መንፈሱ ከከተማው ጫጫታ መሀል መሆንን... Read more »
በመስከረም ጥባት፣ በወጋገኑ የሌት ንጋት በአደይ አበባ መሃል ፀዓዳውን ሸማ ተጎናጽፋ ለቆመችው ጥበብ፤ የኪነ ጥበብ የፍቅር ገጸ በረከቶች እልፍ ናቸው። ያረሰረሳትን ክረምት ሸኝታ በልምላሜ እንቡጥ ፍሬን እንደምታበቅለው፣ በፍካት ሳር ቅጠሉን እንደምታወዛው ምድር፤... Read more »