እንኳን ለዓድዋ ድል 126ኛ ዓመት አደረሳችሁ!
ጀግኖች እናቶቻችንና አባቶቻችን ቅኝ ተገዥነትንና ባርነትን፣ የበታችነትንና ውርደትን እምቢ ብለው ታሪክ የሠሩበትን የዓድዋ ድል በዓል ለማክበር በመቻላችን ዕድለኞች ነን። በዓሉ ነፃ የወጣንበት አይደለም። ነፃነታችን እንዳይደፈር በክንዶቻችን ያስጠበቅንበት እንጂ። እኛ የነፃነት በዓል የለንም፤ የድል በዓል እንጂ። ይህ ምን ጊዜም ስንኮራበት የምንኖር ታሪካችን ነው።
የዓድዋ ድል አፍሪካውያን፣ እስያውያንና ደቡብ አሜሪካውያን የባርነትን ቀንበር እንዲሰብሩ፤ የቅኝ ግዛትን ሸክም እንዲያስወግዱ፤ የበታችነትን ፖሊሲ እንዲያስቀይሩ አድርጓቸዋል። የዓድዋ ድል በጥቁርና በነጭ መካከል የነበረውን የተበላሸ ትርክት የቀየረ፤ የጥቁር ሕዝቦችን ማንነት ያስመሰከረ ገድል ነው። ኢትዮጵያን መንካት የሚያስከትለው መዘዝ ምን እንደሆነ አስተምሮ ያለፈ ደማቅ ሐውልት ነው።
የዓድዋ ድል ውድ ገንዘብ ነው። ወደ ብዙ ነገሮች ሊመነዘር የሚችል። ጥያቄው ግን ‘ይሄን ውድ ገንዘብ ለተገቢው ነገር መንዝረን ተጠቅመንበታል ወይ?’ የሚለው ነው። ኋላ ቀርነትን ለማስወገድ፤ ድህነትን ለማጥፋት፤ ረሃብን ከመገለጫነት ለማስቀረት፤ ዴሞክራሲንና ፍትሕን ለማስፈን፤ አንድነትንና ወንድም/እኅትማማችነትን ለማጽናት፣ ያደረግነውን ጥረትና ያገኘነውን ስኬት ስንመዝነው፣ የዓድዋ ድል በተገቢው መንገድ ተመንዝሮ ጥቅም ላይ እንዳልዋለ ያሳየናል።
ባርነትንና ቅኝ ተገዥነትን፣ የበታችነትንና ውርደትን እምቢ ብለን የከፈልናቸው መሥዋዕትነቶች በአገራችን ሉዓላዊነት፣ ክብርና ነፃነት ላይ ወሳኝ ለውጥ አምጥተዋል። የማትደፈር፣ በነፃነቷ ዘለዓለም የምትኖርና ሉዓላዊት የሆነች አገር እንድትኖረን አድርገዋል። በሌላ በኩል ደግሞእነርሱን እምቢ ባለማለታችን ታሪካችንና ጉዟችን ምርቅና ፍትፍት እንዲሆን አድርጎታል። ነፃነታችን፤ ድላችን፣ ክብራችንና ኩራታችን ሙሉ እንዳይሆን አድርጎታል።
የቅኝ ግዛትና የባርነትን ያህል – ድህነትና ኋላ ቀርነትን ለምንድን ነው አምርረን ያልታገልነው? የበታችነትና የውርደትን ያህል ረሃብንና ኢዴሞክራሲያዊነትን ለምንድን ነው መሥዋዕትነት ከፍለን አሽቀንጥረን ያልጣልነው? በቅኝ ከመገዛትና በባርነት ከመማቀቅ የሚታደጉን ጀግኖች የጦር መሪዎችን ያፈራነውን ያህል፣ በድህነትና በኋላ ቀርነት ከሚመጣ ውርደት የሚታደጉን መሪዎች ያላፈራነው ለምንድን ነው? በቅኝ ገዥዎቻችን ላይ አንድ ሆነን የተነሣነውን ያህል በድህነትና በኋላ ቀርነት ላይ አንድ ሆነን ለመነሣት ያልቻልነው ለምንድን ነው? ባርነትን እንመረራለን፤ ቅኝ ተገዥነትን እንጸየፋለን፤ ከእነዚህ ጋር ለአንድ ቀንም ውለን ለማደር ፈቃደኞች አይደለንም። ታዲያ ከኋላ ቀርነትና ለድህነት ጋር ለሺህ ዘመናት ለመኖር እንዴት ቻልን? ለምን አላንገሸገሹንም? ለምን አላስመረሩንም? አንድ ሆነን ያገኘነውን የዓድዋ ድል ተከፋፍለን እንዴት እናከብረዋለን?
ቅኝ ገዥዎችን ያሳፈርንባቸው፤ ወራሪዎችን የቀጣንባቸው የድል ቀናት ሞልተውናል። እየደጋገመ የሚያጠቃንን ድርቅና ረሃብ፤ እጅ ተወርች ያሠረንን ኋላ ቀርነት፣ ዛሬም ስንዴ እንድንለምን የሚያደርገንን ድህነት የቀጣንባቸውን የድል ቀናት የምናከብረውስ መቼ ይሆን?
እኛ ስለ ዓድዋ ስንናገር – እነርሱ ስለሚረዱን እህል፤ እኛ ስለ ማይጨው ስንተርክ – እነርሱ ስለሚሰጡን ርዳታ፤ እኛ ስለ ካራማራ ስናወራ – እነርሱ ስለሚሰደዱት ወገኖቻችን፤ እኛ ስለ ዶጋሊ ድል ስንኮራ – እነርሱ ስለ ሕፃናት መቀንጨር እየነገሩን ይገዳደሩናል። በጀግኖች እናቶቻችንና አባቶቻችን ገድል እንዳንኮራ በሰነፎቹ ልጆቻቸው ምክንያት ሊያሸማቅቁን የሚፈልጉ ብዙዎች ናቸው። ይሄ ነው ታሪካችንን ምርቅና ፍትፍት ያደረገብን።
የዓድዋ ድል ልጆች ሆይ!
የዓድዋን ድል እንደ ውድ ገንዘብ መንዝረን መጠቀም ከፈለግን፣ ሐሳባችንንም፣ ብዕራችንንም፣ ዕውቀታችንንም፣ ክህሎታችንንም፣ ጉልበታችንንም ሦስት ነገሮችን በዋነኛነት ለማጥፋት እናውላቸው። ድህነትን፣ ኋላ ቀርነትንና መከፋፈልን። እነዚህ ሦስቱ ጠላቶቻችንን በዓድዋ ገጥመን እንዳሸነፍናቸው አፍረው ከተሸነፉ፣ ኢትዮጵያ በቀድሞ ጀግኖቿ የምትኮራ ብቻ ሳትሆን፣ በአዲሶቹ ጀግኖቿም በክብር የምትጠራ አገር ትሆናለች። የመጀመሪያውን ዓድዋ በክብር የሚያስጠራው ሁለተኛው ዓድዋ ነው። ሁለተኛው ዓድዋ ደግሞ በሦስቱ የኢትዮጵያ ዋና ዋና ጠላቶች በድህነት፣ በኋላ ቀርነትና በመከፋፈል ላይ የሚደረገው ዘመቻ ነው። እነዚህን ድል ካደረግን
ሌሎች ችግሮች ሁሉ በእነዚህ ትከሻ ላይ የተቀመጡ ናቸውና በራሳቸው ጊዜ ድል ይሆናሉ።
የዓድዋ ድል 126 ዓመት ሆነው። እነዚህ ሦስቱ ጠላቶቻችን ከዓድዋም በፊት ነበሩ። አሳዛኙ ነገር ግን ከዓድዋ ድል በኋላም መቀጠላቸው ነው። ብረትን መቀጥቀጥ እንደ ጋለ ነው ብለን በፋሺዝም ላይ የሰነዘርነውን በትር ወደ እነርሱ አዙረነው ቢሆን ኖሮ፣ ዛሬ ኢትዮጵያ በሁለመናዋ የበለጸገች አገር በሆነች ነበር። በድህነትና በኋላ ቀርነት ውስጥ ሆነን፤ ከዚያም ብሶ ተከፋፍለንና ተለያይተን ቀጣዮቹን የዓድዋ ድል በዓላት ማክበር የለብንም። 130ኛውን፣ 140ኛውንና 150ኛውን የዓድዋ ድል በዓል፣ በበለጸገችው ኢትዮጵያ አደባባዮች፣ በኅብረ ብሔራዊ አንድነት ጸንተን እንድናከብራቸው የመቁረጫው ጊዜ አሁን ነው። ዓድዋና ኋላ ቀርነት፤ ዓድዋና ድህነት፤ ዓድዋና የእርስ በእርስ መከፋፈል አብረው አይሄዱም። ጨለማና ብርሃን ናቸው።
መልካም የድል በዓል ይሁንልን!
ኢትዮጵያ በልጆቿ ጥረት ታፍራና ተከብራ ለዘላለም ትኑር !!
ፈጣሪ ኢትዮጵያና ሕዝቦቿን ይባርክ !
የካቲት 23፣ 2014 ዓ.ም.
አዲስ ዘመን የካቲት 23/2014