በእኛነት የተቃኘ ብሔራዊ ምክክር ለብሔራዊ ተግባቦት

ሀገራችን ኢትዮጵያ ለተሻለ ሀገራዊ ተግባቦትን ለመፍጠር በብሔራዊ ምክክር ኮሚሽን በኩል እንቅስቃሴ እያደረገች እንደሆነ ይታወቃል:: ይሄም እንቅስቃሴ በተመረጡ ባለሙያዎች ለዓመታት ቅድመ ዝግጅት ተደርጎበት ወደሥራ ሊገባ የተሳታፊ ምልመላ እና አጀንዳ ልየታ ደረጃ ላይ መድረሱ በመግለጫም እየተነገረ፤ በተግባርም እየታየ ይገኛል::

በዚህ ረገድ እንደሀገር የተደቀኑብንን ማናቸውንም ዓይነት ፈተናዎች በጦርነት ሳይሆን በሰላም፣ በጥላቻ ሳይሆን በይቅርታ ለመሻገር እየተደረገ ያለው ጥረት የሚደነቅ ነው:: እንዲህ አይነቱ ዘመንኛ እሳቤ ከትላንት ወደ ዛሬ መጥተው እድፍ ያለበሱንን የፖለቲካ ትኩሳቶች በመሻር አንድነትን እንደሚሰጠን እሙን ነው::

ምክንያቱም እኛ ዛሬ ላይ አንድ እግራችን ትላንት ላይ አንዱን ደግሞ ዛሬ ላይ ቆሞ በመንታ ልብ ጥንድ ሀሳቦችን ስንካድም ከሚገባን ፊተኝነት ተቆራርጠናል:: ወዴት እንደምንሄድ መንገድ ጠፍቶን አሻጋሪ ስንፈልግ የመቆየታችን ጉዳይም መገለጫችን ነበር:: አዲስ መንገድ መሥራት አቅቶን በተራመድነው መንገድ ላይ ደጋግመን ስንመላለስም ዓመታት ተቆጥረዋል::

እናም እነዛ ከመሄድ ባለፈ፣ ከድካም ባለፈ ብርታት ያልሰጡን ጎዳናዎች ዛሬ ላይ በምክክርና በውይይት ተሽረው “ሎጥ” የሄደባቸው የፀጋ ጎዳናዎች እንዲሆኑ ተረት ወለድ ትርክቶቻችንን ሽረን በእርቅና በመተቃቀፍ ዳግም ልንሄድባቸው ጥርጊያ ጀምረናል:: ለአዲስ ሀሳቦች ቅድሚያ ሰጥተን ያለፈው የቁርሾ ጊዜ ባለፈ አስተሳሰብ ስር እንደነበር አምነን በመቀበል አዲሱን የእርቅ መንገድ በአዲስ ሀሳብ መጀመር መቻልም፣ ማስቻልም የብሔራዊ ምክክር አጀንዳችን ተቀዳሚ ወግ ነው::

በዚህ ረገድ ብዙ ተራምደን ወደረፍት የሚወስድ የማርያም መንገድ ልናገኝ ልባችንን ከጥላቻ ስላላጸዳን ነው:: ማናችሁ? ስንባል ኢትዮጵያውያን ነን እንላለን፤ በማንነታችን ውስጥ ግን ከአባቶቻችን የወረስንው የአንድነትና የፍቅር እውነት ምን ያህል አብሮን አለ የሚለውን ግን ለሁላችንም ጥያቄ ሆኖ ይቆይ:: ምክንያቱም ይሄን መሰሉ ኢትዮጵያዊ ሆኖ በመለያየት ውስጥ መቆም ነው የደስታ መንገዳችንን የሰወረብን::

ኢትዮጵያዊነት ውስጥ የእኔ ብቻነት የለም:: ኢትዮጵያዊነት ውስጥ ዘረኝነት የለም:: ለምን ቢባል፣ ኢትዮጵያዊነት መነሻው በብዝኃነት ውስጥ ደምቆ የሚገለጽ አንድነት ነው፤ መድረሻውም እኛነት ነው:: የአባቶቻችን ሀገር የመፍጠር ዓላማ ከዛም ባለፈ ሀገር የማጽናት እውነት በዚህ አንድነትን መሠረት ባደረገ የመነሻና የመድረሻ እሳቤ ውስጥ የጸና ነው::

እኛ የዛኛው ትውልድ በአንድነቱ ሀገር የሠራው የአባቶቻችን መልክ ነን:: በዚህ መልክ ውስጥ የብሔር ሽኩቻ፣ የእኔነት ውዳሴ የለም:: ይሄ መልክ በኢትዮጵያዊነት የቆነጀ፣ በኅብረብሔራዊነት ያጌጠ የብዙነት ቀለም ነው:: ከብዙነት ውስጥ እኔ ብለን ራሳችንን ብቻ ስናወድስ ኢትዮጵያዊነት የተሠራበትን የጋራ እውነት እያላላን ነው::

ዛሬ ላይ ጠብቆ ተገምዶ ግን ደግሞ የላላው የአባቶቻችን እውነት ከብዙ ማንነት ውስጥ ራሳችንን ብቻ የማድመቃችን፣ የማወደሳችን፣ የመነጠላችን፣ የማሞካሸታችን ጣጣ ነው:: በብሔር ስም ተቧድነን፣ ከትላንት አብራክ ውስጥ ነውር እየመዘዝን የምንጠላላው ጥላቻ፣ የምንቀያየመው ቅያሚ የጸነሰው ግፍ ጽንስ ነው::

ስለሆነም ብዙ ተጉዘን ካልደረስንበት የእረፍታችን ምኩራብ ለመድረስ በኅብር ደምቀን በአንድነት የምንራመድበት የማርያም መንገድ ያስፈልገናል:: ምክንያቱም የድህነት አቀበት በመያያዝ የሚታለፍ ነው:: ሳይያያዝና በአብሮነት ሳይቆም ታሪኩን የለወጠ ሀገርና ሕዝብ የለም::

የሠለጠኑትን አገራት የሥልጣኔ ታሪክ ብናጠና የሀገር ፍቅር ስሜታቸው ከእኛነት መንፈስ ውስጥ እንደፈለቀ እንደርስበታለን:: በተቃራኒው ብዙ ሕዝብ ይዘው፣ ብዙ የተማረ የሰው ኃይል አቅፈው፣ በወጣትና በተፈጥሮ ሃብት ደምቀው ግን ደግሞ ከምኞት ባለፈ ከነበሩበት ፈቀቅ ያላሉ ሀገራት ጥቂቶች አይደሉም:: የእኚህን ሁለት ሀገራት የአስተሳሰብ አድማስ ብንፈትሽ እኔነትና እኛነት ሆኖ እናገኘዋለን::

እኔ ብለን እስካልተነሳን ድረስ መለያየትን መፍጠር አይቻለንም:: እኔነት ብዙዎች ለብቻቸው ኖረው፣ ለብቻቸው አስበው፣ ለብቻቸው የሚሞቱበት መቃብር ነው:: ታላቁ ሩሲያዊ ደራሲ ፊዮዶር ዶስቶፍስኪ ይሄን የእኔነት እሳቤ ተንተርሶ እንዲህ ብሎ ነበር ‹እኔ እንደሚገባኝ ከሆነ ሲዖል ማለት ሌሎችን አለማፍቀር የሚፈጥረው የሕመም ስሜት ነው› ሲል ራስን ከሌሎች መነጠልን ክፉ ከሆነችው ሲዖል ጋር አዛምዶታል::

ብዙ ሆነን ግን በአንድነት ሆነን ከትላንት ወደ ዛሬ የመጣነው አንድ ላይ ሆነን ስለቆምን ነው:: እናም ዛሬ ላይ ለገጠመን ስብራት እድሳት ያስፈልገናል:: ዛሬ ከትላንቱ ሌላ ቀን ነው:: ዓለም በሥልጣኔው ሩቅ በደረሰበት በዚህ ሥልጡን ዘመን ላይ በትላንት ፖለቲካ፣ በትላንት ጥፋት፣ በትላንት ትርክት ዛሬን መኖር ከምንም የማይወዳደር ጥፋት ነው::

እኔነት ከነውርና ስር ከሰደደ ራስወዳድነት ባለፈ ለትውልዱ መጥፎ የሚያስተምር፣ በራስና በሀገር ላይ መጨከን ነው:: በማወቅም ሆነ ባለማወቅ በእኔነት ስሜት ውስጥ ስንገባ በራሳችን ላይ ጨክነናል ማለት ነው:: በዚህ ስሜት ውስጥ ሆነን በምናስበው ሀሳብ፣ በምናራምደው እምነት እየጎዳን ያለንው ራሳችንን ነው:: የሚጠቅመን በጋራ ሀሳብ የጋራ ጥቅማችንን መፍጠር ነው::

ሀሳቦቻችን ወደጥፋት ከማምራታቸው በፊት የሚገራ፣ የሚያቀና እውቀት ያስፈልገናል:: ያልገባን እንዲገባን ከፈለግን የገቡን የስህተት እውነቶች መሻር አለባቸው:: አሁን የሚያስፈልገን ያልገባን እንዲገባን ነው:: ከገቡን ይልቅ ያልገቡን እንደሚበጁን ገብቶናል፤ ለዚህ ደግሞ ገባን ባሉ ግን ባልገባቸው “ፖለቲከኞች” የደረሱብንን ጥፋቶች ማየቱ በቂ ነው::

እረፍታችን ያለው ባልገቡን እውነቶች ውስጥ ነው:: ያልገቡን እውነቶች እንዲገቡን ራሳችንን በኢትዮጵያዊነት ሥነምግባር ማነጽና የአባቶቻችንን ሀገር የመፍጠር እውነት መከተል አለብን:: ያልገቡን እንዲገቡን ሰላምን በጦርነት ከማምጣት እሳቤ ወጥተን ከጦርነት በፊት ሰላም፣ ከጥላቻ በፊት ፍቅርን የሚል አዲስ እውቀት ሊዋሐደን ይገባል::

ያልገባን አንድ እውነት ቢኖር ኢትዮጵያን በአንድ ብሔር ብቻ የመጥራት አባዜ ነው:: ኢትዮጵያ በአንድ ብሔር የበላይነት ብቻ አትለወጥም:: ሀገር ማለት ብዙነት ነው:: ሀገር ማለት የብዙ ሀሳቦች፣ የብዙ ስርጭቶች፣ የብዙ ባሕልና ወጎች ጥርቅም ነው::

በኢትዮጵያ ስዕል ውስጥ የሁላችንም ብሩሽ አለ:: ኢትዮጵያን የሳላት የሁላችን ሀሳብ፣ የሁላችን ሥርዓት ነው:: ከዚህ ውስጥ አንዱ ቢጎድል ደብዛዛዋን ኢትዮጵያ ነው የምናገኘው:: የብኩርና ግፊያችን ማናችንንም ፊተኛ አያደርግም:: ኢትዮጵያን ከመጣል፣ አንድነታችንን ከመነቅነቅ ባለፈ የሚጨምርልንም የኃይል አቅም የለም::

እናም ወዳልገቡን እውነቶች እንማትር:: ፖለቲካው ያስተማረንን፣ ሳይገባቸው ገባን የሚሉ ፖለቲከኞች የሰጡንን የእኔነት ሀሳብ ሽረን የአባቶቻችንን እውነት እንከተል:: ይሄ ደግሞ ለእውነትና ለእርቅ ከተጠቀምነው ብሔራዊ ምክክር መንገድ የሚሰጠን ነው:: በጥላቻ የዘጋነውን፣ በራስወዳድነት የራቅነውን የእረፍት መንገድ የሚተልምልን ነው::

ልጅ ሆነን ስንጫወት በሁላችንም ዘንድ የሚዘወተር አንድ አባባል አለ ‹የማርያም መንገድ ስጠኝ› የሚል:: የማርያም መንገድ ወደ እረፍት መሄጃ፣ የሀሳብና የምኞት መዳረሻ ነው:: ይሄ መንገድ በፍቅር የሚተለም፣ በይቅርታና በመቻቻል የሚጠረግ የአብሮነት ሰርጥ ነው:: መንገዶቻችንን የዘጋነው ራሳችን ነን:: የአባቶቻችንን የእውነትና የሐቅ መንገድ ስተን ፖለቲከኞች በሰጡን የእኔነት መንገድ ላይ የቆምነው ባልገባን እውቀት ነው::

መንገድ ያስፈልገናል:: ይሄ መንገድ ግን ወደ ሰላም መሄጃ፣ ወደ አንድነት ማስተዋያ መንገድ ነው:: ይሄ መንገድ ወደእርቅ፣ ወደፍቅር የሚወስድ ነው:: ብሔራዊ ምክክር ከያዛቸው ዓላማና እቅዶች ውስጥ አንዱና ዋነኛው ደግሞ ይሄንን እውን ማድረግ ነው፤ በብሔራዊ ምክክር ብሔራዊ ተግባቦትን በመፍጠር ይሄን አይነቱን መንገድ መክፈት ነው::

የምክክር ጽንሰ ሀሳብ በየትኛውም ሀገርና ባሕል ውስጥ አንድ አይነት ነው፤ እርሱም መግባባትን መፍጠር ነው:: ዓለም ላይ በእንዲህ አይነቱ የምክክር ዘዴ ሀገራቸውን ከተጣመመችበት ያቃኑ ብዙ ናቸው:: አይደለም ሰው ከሰው፣ አይደለም ፖለቲከኛ ከፖለቲከኛ ቀርቶ በአንድ ልብና አዕምሮ እየተመራ እንኳን እግር ከእግርም ይጋጫል::

ትልቁ እና ሊሰመርበት የሚገባው ነገር ያደናቀፈን እንቅፋት መልሶ እንዳያደናቅፈን ከመንገዳችን ላይ ገለል ማድረግ ነው:: የእኛ ችግር እንቅፋቱን ከመንገዳችን ላይ ሳናነሳ አንድ ጊዜ ባደናቀፈን እንቅፋት ደጋግመን መደናቀፋችን ነው:: ለጦርነት እና ለመለያየት እየዳረጉን ያሉ ችግሮችን መለስ ብለን ብናይ አንድ አይነት ሆነው እናገኛቸዋለን::

በአንድ አይነት እንቅፋት፣ በአንድ አይነት መንገድ ላይ ደግመን ደጋግመን የምንወድቅ ነን:: ከትላንት እስከዛሬ ፖለቲካችን መደናቀፊያችን ነው:: ከድሮ እስከዘንድሮ የማንነት ጉዳይ መነታረኪያችን ነው:: መንገዳችንን ማጥራት አለብን:: ስናልፍና ስናገድም በአንድ አይነት መንገድ ላይ በአንድ አይነት እንቅፋት መመታታችን እንዲቀር በእንቅፋቶቻችን ላይ ለውይይት መቀመጥ መፍትሔ የሚሰጠን መላ ነው::

ፖለቲካችን እንዳያደናቅፈን፣ ያልኖርነው ትላንትና እንዳያቀያይመን በእውቀትና በሥርዓት የተመራ የተሐድሶ ንቅናቄ ያሻናል:: ንቅናቄው የሚጀምረው በአዲስ ሀሳብ ነው:: አዲስ ሀሳብ የአዲስ መላ፣ የአዲስ መፍትሔ አብራክ ነው:: እስከዛሬ ባልታደሰ ሀሳብ ለውይይት ተቀምጠን ለውጥ ሳናመጣ ቀርተናል::

የምንወያየው ለለውጥ ነው:: ያደናቀፉን እንቅፋቶች ዳግም እንዳይጥሉን እንዴት ከመንገዳችን ላይ ገለል እናድርጋቸው የሚል ምክረ ሀሳብን ለማዋጣት ነው:: በተዋጣና በታመነበት ሕዝባዊ ተሳትፎ በእንቅፋቶቻችን ላይ ስንወያይ ብቻ ነው መንገዳችንን ከጋሬጣ የምንጠብቀው::

ለችግሮቻችን የመፍትሔ ሀሳብ ከሌለን ያ መንገድ፣ ያ ፖለቲካ፣ ያ እንቅፋት እንዲያደናቅፈን ፈቅደናል እንደማለት ነው:: አሁን ላለችው ኢትዮጵያና አሁን ላለው ሀገራዊ ተግዳሮት ከችግሮቻችን የሚበልጥ የመፍትሔ ሀሳብ ነው የሚያስፈልገን:: ከችግሮቻችን በሚበልጥ የመፍትሔ ሀሳብ ነው ፖለቲካችንም ሆነ ሌሎች ነውሮቻችን የሚታከሙት::

እስከዛሬ ተወያይተን መፍትሔ ያላመጣነው በችግሮቻችን ስለተበለጥን ነው:: በችግሮቻችን በመበለጣችንም በአንድ አይነት መንገድ ላይ እየተጓዝን በአንድ አይነት እንቅፋት እየተመታን ደጋግመን ወድቀናል:: በመሆኑም ከችግሮቻችን የላቀ ሁሉን አቀፍ የለውጥና የተሐድሶ ተራማጅ እሳቤ ያስፈልገናል::

ብሔራዊ ምክክር ደግሞ ብሔራዊ ተሐድሶን የሚሰጠን የአዲስ ለውጥ ንቅናቄ ነው:: እንቅፋቶቻችን በዛ መድረክ ላይ በሀሳብ የበላይነት ተኮርኩመው ተነቃንቀው መውደቅ አለባቸው:: ከዛም ከዚም የመጡ አሁናዊና ድሯዊ ነውጥ ፈጣሪ ተግዳሮቶች እንደ ልብስ በሀሳብ ሳሙና ታጥበው መጥራት አለባቸው::

ሀሳባችን ነውራችንን ካላጠራልን በምንም አንጠራም:: ፍቅራችን እድፋችንን ካላጸዳልን በምንም አንጸዳም:: እንደሕዝብ ለምክክር ስንቀመጥ እንዴትም፣ ከየትም ይምጡ በችግሮቻችን ላይ የበላይ ለመሆን ነው:: ከፊታችን ያለው ሀገራዊ ምክክር ትኩሳቶቻችን የሚሽሩበት የብዙዎቻችን የትንሣኤ ፀሐይ የሚወጣበት የተስፋ ምሥራቅ ነው::

ብሔራዊ ምክክር ለብሔራዊ ተግባቦት እንደ አንድ የዋርካ ስር ነው:: ዛፍ በስሩ እንደሚጸና ሀገርም በሀሳብ ነው የምትጸናው:: ሀሳብ ግን አይነት አለው:: ሀገር የማጽናቱን ያክል ሀገር የሚያፈርሱ ሀሳቦች አሉ:: ዓላማችን ሀገር ማጽናት፣ ብሔራዊ አንድነትን ማምጣት እስከሆነ ድረስ በስሮቹ እንደጸናው ዛፍ በዜጎቿ ሀሳብ የጸናች ሀገር ታስፈልገናለች::

ዛፍ ስር ከሌለው ግንድና ቅርንጫፉ፣ አበባና ፍሬው ምንም ነው:: ልክ እንደዚህ ሁሉ ሀገር አስታራቂና አንቂ፣ አስማሚ ሀሳብ ከሌላት አበባና ፍሬ፣ ቅርንጫፍና ግንድ እንደሌለው የይስሙላ ዛፍ ናት:: የዚህ ውጤቱ ደግሞ በፖለቲካ እንቅፋት መደነቃቀፍ፣ ባልተኖረ ትላንትና ባልመጣ ነገ መባላት የመሳሰሉት ነውሮች ይጠቀሳሉ::

እንደ ሀገር ወደራቀ ነገ ለመዝለቅ፣ አብሮ እንደመጣ፣ አብሮ እንደኖረ፣ አብሮ እንደተዋለደ ሕዝብ የጋራ ሀገርና የጋራ ታሪክ ለመሰነድ በተረት ሳይሆን በእውነት፣ በብሔር ሳይሆን በኢትዮጵያዊነት የሚያምን ፖለቲካና ፖለቲከኛ፣ ዜጋና ትውልድ፣ ምሑርና አስተማሪ፣ አንቂና አስታራቂ ያሻናል::

በአብሮነትን በሚያጠናክር የእኛነት መንፈስ የተቃኘ ብሔራዊ ምክክር ለብሔራዊ ተግባቦት ወሳኝ መሆኑን ስገልጽ፣ ይሄን በመሰለው ምክንያት ላይ ቆሜ ነው:: ኢትዮጵያን የሚያሻግር፣ የሚታደግ፣ የሚደግፍ፣ የሚለውጥ ሀሳብ ከብሔራዊ ምክክር ተሳታፊዎች እንጠብቃለን:: ትውልዱ አንድነቱን ጠብቆ የጋራ ሀገሩን በጋራ እንዲያለማ አባቶቹን የሚያስታውስ ዝክረ ዓድዋን የመሰለ የአንድነት ዓውድ ያስፈልገዋል:: እንዲህ በመሰለው መንገድ ላይ ስንራመድ ብቻ ነው ትላንት ያደሙን እንቅፋቶቻችን ዛሬ ላይ እንዳይደግሙን የምናደርገው:: ለዛሬው አበቃሁ፤ ሰላም!

በትረ ሙሴ (መልከ ኢትዮጵ)

አዲስ ዘመን ሰኔ 6/2015