ፌስታሉ

 “አባቢ አባቢ ተነስ ተነስ” ገና ጠዋት አይኔን ስገልጥ፤ የሶስት ዓመት ልጄ ሜላት እጄን እየጎተተች ስትጣራና እኔን ለመቀስቀስ ስትታገል አየኋት። ሚስቴ ሰላም የመኝታ ቤታችን በር ላይ ሆና በፈገግታ የእኔና የልጄን ሁኔታ ስትመለከት አየኋትና ይበልጥ ተነቃቃሁ። ወደኔ ቀረብ ብላ ሜላትን ብድግ አድርጋ እያቀፈቻት “ፍቅር የምር ታዘብኩህ፤ ሰው የጋብቻ ቀኑ በሚያከብርበት ቀን እስከ 3 ሰዓት ይተኛል? አዬ ይገርማል።” ብላ ልጅዋን ይዛ እየወጣች መልሳ ዞር ብላ “በል አሁን ነቃ በል ሻወር ውሰድና ቁርስ ቅረብ ከልጅህ ጋር እዚያ እንጠብቅሃልን።” ስትለኝ “እሺ የኔ ቆንጆ ብዬ መለስኩላት።

ሚስቴ ከወጣች በኋላ እራሴን ታዘብኩት። እንዴት እንዲህ በአራት ዓመት ውስጥ ሙሉ ህይወቴን የቀየረችው ሚስቴ ያገባሁበት ቀን ረሳሁ? የኔ ነገር። ልቀድማት ሲገባ ጭራሹኑ መርሳቴ ለራሴ ቅር ተሰኘሁ። ልክሳት ምን ማድረግ እንዳለብኝ ማሰብ ጀመርኩ በመሀል እንዴት እንደተዋወቅን ትውስ አለኝ።

የሳምንቱ የመጀመሪያ ቀን ሰኞ ጭጋግ ወርሶት ነበር። ሀይለኛ ክረምት። የጣለው ሀይለኛ ዝናብ ተከትሎ በስስት የወጣችው ፀሀይ ሰዎችን ከየቤታቸው አስወጥታለች። አንድ ጉዳይ አለኝ፤ ፒያሳ አካባቢ ከሳምንት በፊት የቀጠርኩት ወዳጄን አግኝቼ ላወራውና አብሬው ልውል ቸኩያለሁ። ጦር ሀይሎች አደባባይ አስፓልት መንገድ ታክሲ መያዣ በሰዎች ሰልፍ እና ትርምስ ተጨናንቋል። ለቀጠሮዬ የቀረኝ 30 ደቂቃ ብቻ ነው። ቀጠሮዬ ከጓደኛዬ ግርማ ጋር ነው።

ትምህርት ቤት እያለን አንድ ምሳ ለሁለት እየበላን አንዴ እነሱ ቤት ሌላ ጊዜ እኛ ቤት እያደርን ያደግን የማይነጣጠሉ ጓደኛሞች ነበርን። ያ ድሮ የነበረው መተሳሰባችን እና መዋደዳችን አሁን የተለያየ ቦታ ላይ እየኖርን እንኳን እንዳንረሳሳ አድርጎናል። እኔና ግርማ በተለይ በልጅነታችን እናሳልፈው የነበረ ጊዜ አስገራሚ ነበር። ጓደኝነታችን እሱ ዩኒቨርሲቲእስኪገባ ድረስ ተጠናክሮ ቀጠለ። እሱና እኔ በቦታ መራራቅ ምክንያት የምንለያይበት ነገር እየሰፋ ሄዷል። ነገር ግን እንዲህ አልፎ አልፎ ጊዜ እየቆረጥን እንገናኛለን።

እሱ በትምህርቱ ገፍቶ አንድ የመንግስት መስሪያ ቤት ላይ በጥሩ ደመወዝ ተቀጥሮ በመስራት ላይ ነው። እኔ ደግሞ አነስተኛ የሸቀጣ ሸቀጥ ሱቅ ከፍቼ ከእህቴ ጋር በጋራ እሰራለሁ። ልጅ እያለን እሱ ጎበዝ ተማሪ ነበር። እኔ ደግሞ ተቃራኒ መማር አይደለም ትምህርት ቤት ሂድ ሲሉኝ የግዴን እየተጎተትኩ ነበር የሚሄደው። በመጨረሻም እሱ በከፍተኛ ውጤት ኮሌጅ ሲመደብ እኔ ውጤት ሳይመጣልኝ ቀርቶ የእሱና የእኔ ኑሮ እንዲሁም መኖሪያችን ተለያይቶ ቀረ። ይሄን ወዳጄን ነው ዛሬ ላገኘው የምሄደው።

ግርማ አግብቶ ሁለት ልጆችን ወልዷል። በአንፃሩ ደግሞ እኔ ቤተሰብ በነጋ በጠባ ቁጥር የሚጨቀጭቀኝ እኔም በጥያቄው የተሰላቸው ነኝ። እናትና አብራኝ ሱቅ የምትሰራው እህቴ “ተው ባክህ አንተ ልጅ ስማን ጋብቻ ጥሩ ነው፤ አግብተህ ልናይ ልጅህን ልንስም እንፈልጋለን” እያሉ ይነተርኩኛል። እኔም ከሴቶች ጋር የመተዋወቅ ችግር ባይኖርብኝም እስካሁን ድረስ ለትዳር ትሆነኛለች ብዬ ያሰብኳት እንዲሁም የወደድኳት ሴት ባለመኖርዋ እድሜዬ እየገፋ ሲሄድ ሁኔታዬ ያሳስበኝ ጀመር። የጓደኛዬ ግርማም ጭቅጭቅ በርትቶ ነበር። የምንገናኝበት ዋንኛ ጉዳይም አንዲት ልጅ ሊያስተዋውቀኝ በዚያውም በሰበቡም አብረን ልንውል ነው። በእርግጥ የእኔም የዛሬው ችኩላ ልጅትዋን ለማወቅ መጓጓቴ ነበር።

ግርማ ጓደኛዬ ባህሪዬን ስለሚያውቅ ሚስት ልትሆነኝ የምትችልና ከኔ ጋር ልትሄድ የምትችል ቆንጆ ልጅ መሆንዋን ነግሮኝ ስለነበር ትንሽ ጓጉቻለሁ። “እንደው ምን አይነት ትሁን?” እያልኩ እያሰብኩ ታክሲ መያዣ ጋር ደረስኩ። አካባቢው ላይ ይተራመስ የነበሩት ታክሲዎች ያለወትሮዋቸው ጠፍተው ተሳፋሪ በጉጉት የሚጠብቃቸውና ዋንኛ ተፈላጊ ሆነዋል። አልፎ አልፎ እየመጡ ጉልበት ያለው አስገብተው አቅመ ደካማውንእየተው ተጋፍቶ የገባውን እየጫኑ ወደፈለጉበት አቅጣጫ ያቀናሉ።

ወደሚሄድበት ሰልፍ ይዘው የቆሙ ሰዎችን ጠይቄ ለደቂቃዎች በሰልፍ ቆሜ ብጠብቅም ሰልፉ አልነቃነቅ አለ። ሌላ አማራጭ ለመጠቀም ታክሲ ሲመጣ ተጋፍቼ ለመግባት ወሰንኩ። አፍታም ሳይቆይ አንድ ሚኒባስ ታክሲ እየተክለፈለፈ መጥቶ ከተሰበሰብንበት ትንሽ ፈንጠር ብሎ ቆመ። አንድ ፀጉሩን ያንጨበረረ ረዳት በሩን ከፍቶ ወርዶ ፀጉሩን እየፈተለ “ሜክሲኮ ሜክሲኮ” ብሎ ሲጣራ በሩጫ ወደታክሲው የሚያጠደፍ በረከተ። እግሬን ሁለቴ አንስቼ ወደ ታክሲው በመቅረብ ላይ እያለሁ አንድ ትርኢት ትኩረቴ ሳበውና ማየት ጀመርኩ።

በታክሲው መግቢያ ላይ ከሚጋፉ ሰዎች መሀል አንዱ ከኋላ ሆኖ ከፊት ለፊቱ ካለው ሰው ኪስ ገብቶ ሞባይል ይዞ ሲወጣ ተመለከትኩ። አብዝቼ ታክሲ ስለምጠቀም ለዚህ አይነት ገጠመኝ አዲስ አይደለሁም። ጠጋ ብዬ አፈፍ አድርጌው ሌባ ሌባ ብዬ ጮህኩ። ይሄኔ ሌባው በእጁ ይዞት የነበረው ሞባይል ወደመሬት ወርውሮት ሊሮጥ ሲሞክር በእጄ አጥብቄ ይዤ እታገለው ጀመር። አጠገቤ የነበሩ ወጣቶች ተረባርበው ይቀጠቅጡት ጀመር። ሞባይሉ ከኪሱ ተወስዶበት የነበረው ወጣት ደግሞ በንዴት የሚያደርገውን አሳጣው። ልጁን ከዚያ ቦታ ይዘውት ወደ ጥግ ወስደው በእርግጫና በጥያቄ አጣደፉት።

እኔ የተወሰደው ሞባይል ማስመለስ ስለነበር አላማዬ እዚያ መቆየት የለብኝም ወደ ታክሲው ተመለስኩ። ወዳጄን ለማግኘት እጅግ ቸኩያለሁና ቦታዬን ይዤ ጉዞ ጀመርኩ። ደግነቱ ሰው የሌባው ማንነት ለማወቅና ወሬውን ለማጣራት ከታክሲው ይበልጥ አጓጉቶት ብዙም አልተጋፋሁም። የያዝነው ታክሲ ብዙም ሳይርቅ ልደታ ጋር ሲደርስ ጎማው ፈንድቶ አስደነገጠን። እዚያው ታክሲው በቆመበት ትንሽ ብንጠብቅም ጎማውን ቀይረው መልሰን እንሄድ ይሆናል ብለን ተስፋ ብናድርግም የማይሳካ ሆነ። ረዳቱ “እስኮርት (ቅያሪ) ጎማ የለም ሌላ ታክሲ ፈልጉ” ብሎ ብሩን ይመልስልን ጀመር።

 እኔ በጣም ተበሳጭቼ መንገዱን በእግሬ መሄድ ጀመርኩ። ከታክሲው ሁለት መቶ ሜትር ያህ እንደራቀኩ አንዲት ልጅ ከፊት ለፊቴ ተመለከትኩ። ቁመናዋ እጅግ በጣም ይማርካል። ልጠጋት ትንሽ ሲቀረኝ አንድ ጠብደል ያለ ወጣት ከመቅፅበት መጥቶ እጅዋ ላይ አንጠልጥላው የነበረው ፌስታል መንትፎ እሩጫ ጀመረ። ቀኑ ግራ አጋባን ምንድነው በንጥቂያ የተሞላ ቀን። የማላውቀው ስሜት ተናነቀኝና ልጁን በሩጫ መከተል ጀመርኩ። “ሌባ ሌባ ያዘው” እያልኩ ወደልጁ ሮጥኩ። ልጅትዋ በሩጫ እያለሁ አየት ሳደርጋት ባለችበት ቆማ ትመለከታለች።

በታጠፈበት ስታጠፍ ሲሮጥ ስሮጥ በቅያስ ሲገባ ስከተለው ብዙ እያለከለኩ ሮጬ በመጨረሻ አንድ ጥሻ ውስጥ ገብቶ ተሰወረብኝ። ተናደድኩ። በእልህ ተሞልቼ ብዙ ፈለኩት ላገኘው አልቻልኩም። ተመልሼ በንዴት እየጦፍኩ ወደመንገዱ ወጣሁ። ሰዓቴን ስመለከት ከቀጠሮዬ 30 ደቂቃ አልፏል። ተስፋ ቆረጥኩ። ሰውን ቀጥሬ መቅረቴ፤ መድረስ አለመቻሌ አናደደኝ።

ልጅትዋ ምንም አልመሳላትም። በተነጠቀችበት ቦታ ላይ አገኘኋት። ወደኔ ተጠግታ “እንዴ አልሰመኸኝም እኮ ተወው እያልኩህ ነበር” እንዴ እንዴት እተወዋለሁ ነጥቆሽ ሲሮጥ እያየሁት አልኳት። “ተራ የጫማ ካርቶን እኮ ነው፤ ቆሻሻ በለው ለፋህ ወንደሜ ሲከፍተው በራሱ ነው የሚስቀው ይሄ ጅብ” ለማንኛውም አመሰግናለሁ። ተባባሪነትህ ደስ ይላል። ሰላም እባላለሁ” ብላ እጅዋን ስትዘረጋ ጨበጥኳት የእጅዋ ልስላሴ ደስ ይላል ጨብጣኝ እንድትቆይ ሁሉ ፈለኩ። ብዙ አወራንና ተግባባንና ስልክ ተለዋወጥን።

“ኳኳ”በሩ ሲንኳኳ የሰማሁት ድምፅ ከ4 ዓመት በፊት ሚስቴን በምን አጋጣሚ እንዳገኘኋት ካስታወሰኝ ትውስታዬ መለሰኝ። “ፍቅር ምንድነው በሰላም ነው ግን ዛሬ” አለችኝ ሰላም ውድዋ ሚስቴ። በፈገግታ ከዚህ በላይ ምን ሰላም አለ ሰላም የምትሰጥ ሚስት ሰላሜን ባጣሁበት ቀንና ገጠመኝ ውስጥ አግኝቼ። ከአልጋዬ ተነስቼ አቀፍኳት። ተፈፀመ…

 ተገኝ ብሩ

አዲስ ዘመን ሰኔ 25/ 2013