ኢትዮጵያን እናልብሳት

ኢትዮጵያን እናልብሳት “ በሚል መሪ ቃል 3ኛው የአረንጓዴ አሻራ ማስጀመሪያ ስነ ስርዓት እጅን በአፍ በሚያስጭን ልምላሜና አበባ ያጌጠውን የጠቅላይ ሚኒስቴር ጽህፈት ቤት አዳራሽን ወደ ምድራዊ ገነትነት የቀየረውን ትንግርተ ውበት ስመለከት፤ ሁለት ነገሮች በአእምሮዬ እየተመላለሱ ነበር። የመጀመሪያው ክቡር ጠቅላይ ሚኒስትር ከሶስት አመታት በፊት ያስጀመሩት “አረንጓዴ አሻራ” ከአመታት በኋላ ሀገራችንን ቀይሮ ምን ሊያስመስላት እንደሚችል ፍኖተ ካርታውን አበክረው በዚያ ለማመን በሚቸግር አዳራሽ ማመላከታቸው ነው።

ሁለተኛው ከዚህ ከአይነ ህሊና የማይጠፋ ሁነት ጀርባ ሁል ጊዜ የሚገርመኝና የሚደንቀኝ አንዳንድ ጊዜም ግራ የሚያጋባኝ የጠቅላይ ሚኒስትሩ የመሪነት ተክለ ሰብዕና ነው። ሰማይ ዝቅ ቢል ምድር ከፍ ቢል አይናቸውን ከትልቁ ስዕል ያለማንሳት ልዩ ሰብዕናቸው አላቸው። በዚህ ሁሉ ደባ ፣ ሴራ ፣ ቀውስ ፣ መርዶ ፣ ዋይታ ፣ ለቅሶ ፣ ሟርት ፣ ጫና ፣ ከበባ ፣ ጥላቻ ፣ ልዩነት ፣ በሬ ወለደ ፣ ወዘተረፈ አይንን ከትልቁ ስዕል ያለማንሳት ፤ በሁኔታዎች ከሀገራዊ ህልም ያለመባተት ሰብዕና ምንኛ መታደል ነው።

ውሽንፍሩ ቢበዛ ፣ ሰማዩ ቢያጉረጎርም ትኩረትን ከራእይ ያለመንቀል የአመራር ተሰጥኦ። ማዕበሉና ወጀቡ ጀልባዋን ቢያናውጠው በዚህ ሁሉ መሀል ካለሙት ለመድረስ በጽናት የመቅዘፍ ሰብዕና። አጀንዳን ለማስጣል ከተደረገና ከሚደረግ ህልቆ መሳፍርት የሌለው ጥረትና ርብርብ ጋር ግብግብ እየገጠመና እየተናነቀ አይንን ከተራራዋ ጫፍ ያለመንቀል የመሪነት ሰብዕና የሚያስደንቅ ነው።

ትህነግ በሰሜን ዕዝና በሀገር ላይ ክህደት በፈጸመበት፣ በሉዓላዊነትና ሕግን በማስከበር ዘመቻ ወቅት፤ በግብጽ ፉከራ፣ በሱዳን ወረራ ፣ በምዕራባውያን ከበባ፣ በአለማቀፍ ሚዲያውና በመብት ተቆርቋሪዎች ያ ሁሉ ማጠልሸት በተባባሰበት እንኳን ለአፍታ አይንን ከትልቁ ስዕል ያለማንሳት ተክለ ሰብዕና። ከሳምንት እስከ ሳምንት፣ ከወር እስከ ወር እንዲሁም ከአመት እስከ አመት መሪ፣ ሀገርና ሕዝብ በሀዘን ልቡ ደምቶ ፣ ቅስሙ ተሰብሮ እና ቆዝሞ ከሀዘን ድንኳን አዙሪት እንዳይወጣ የተሸረበን ሴራ አክሽፎ አይኑን ከከፍታው ጫፍ ያላነሳ። አረንጓዴ አሻራ ፣ የታላቁ ህዳሴ ግድብ ግንባታ ፣ ሸገርንና እንጦጦን የማስዋብና የማልማት ፣ የጎርጎራ፣ የወንጪና የኮይሻ ሀገር አቀፍ ፕሮጀክቶች ትልም ፣ የብር ለውጥ ፣ ወደ ሀገራችን የቴሌኮም ኢንዱስትሪ አዲስ ተዋናይ ማስገባት ፤ የአዲስ አበባ ሜጋ ፕሮጀክቶች ፣ የታላላቅ ፕሮጀክቶች ጅማሮ ፣ ሒደትና ማጠናቀቅ ፣ ወዘተረፈ ሀገር በቀል የኢኮኖሚ ማሻሻያ ፣ የዴሞክራሲያዊ ተቋማት ግንባታ ፣ ሕጎችንና አዋጆችን ማሻሻል አዳዲስ አዋጆችን ማውጣት ፣ ሀገር አቀፍ ምርጫ ማካሄድ እና የመሳሰሉት በርካታ ተግባራትን ለተመለከተ ሀገሪቱ ውስጥ አይደለም የማያበራ ቀውስ ኮሽታ ያለ አይመስልም።

በአገኙት አጋጣሚ ሁሉ ስለ ፍቅር፣ ይቅርታ፣ ሰላምና በመደመር ወደ ብልጽግና ስለመሻገር ሳያሳስቡ ቀርተው አያውቁም። ይህን ፈተና እንደምንሻገረው በልበ ሙሉነት ሲናገሩ መስማት የተለመደ ነው። ሰሞኑን ደግሞ፤ “የኢትዮጵያ ሕዝብ አንድ ሕዝብ እንጂ የተለያየ እንደሆነ ተደርጎ የኢትዮጵያ ሕዝቦች መባል የለበትም።” በማለት የቀኙንም ሆነ የግራውን መጓተትና ውጥረት አርግበዋል።

ቀውስ ጠማቂዎችና ስፓንሰር አድራጊዎቻቸው የጠቅላይ ሚኒስትር አይን ከትልቁ ስዕል አለማንሳት የእግር እሳት ሆኖ የሚለበልባቸው ይመስለኛል። ጥቃቱን አባብሰው የሚቀጥሉትም በዚህ እልህና ቁጭት ሳይሆን ይቀራል። የአዘቦቱ ዜጋ ሆነ ልሒቃኑ ይህን በቅጡ የተገነዘቡት አይመስለኝም። ለዚህ ነው ጠቅላይ ሚኒስትሩ ሁሉንም እርግፍ አድርገው ትተው ለምን ከአመት እስከ አመት ፍራሻቸውን አንጥፈው ሀዘን አልተቀመጡም፤ አላስተዛዘኑም፣ አላጽናኑንም የሚል የተሸናፊነትና የተንበርካኪነት ውርክብ ውስጥ የገቡት። ይህ ሀሳብ በተወሰነ ደረጃ ተገቢነት አለው። ጠቅላይ ሚኒስትር በዕለቱ ባይሆንም ባገኙት አጋጣሚ ሀዘናቸውን ግልጸዋል። አውግዘዋል።

ሆኖም የሐዘን ቀን ያላወጁት ፤ ሰንደቃላማ ዝቅ ብሎ እንዲውለበለብ ያላደረጉት የንጹሐን ህይወት አልገዳቸው ብሎ ሳይሆን በጠላቶቻችን ፊት ተሸናፊ መስሎ ላለመታየት እና እውቅና ላለመስጠት ይመስለኛል። የንጹሐን ህይወት መቀጠፍና መፈናቀል አልያም ንብረት መውደምና መዘረፍ ግድ አልሰጣቸው ብሎ ወይም ሀዘኑ ሀዘናቸው አልሆን ብሎ አይደለም። ለጥፋት ኃይሎች ምንም ብታደርጉ ለውጡ ዳር ይደርሳል። የኢትዮጵያ ብልጽግና ለአፍታ እንኳን አይቆምም። ምንም ምድራዊ ኃይል አያስቆመንም የሚል መለዕክትን ለማስተላለፍ ፤ እንደ ጀግኖች አባቶቻችንና እናቶቻችን ለጠላቶቻችን አንበገርም በማለት ሕዝብ ሞራሉ እንዳይጎዳና የተሸናፊነት ስሜት እንዳይጋባበት ጠቅላይ ሚኒስትሩ ጥርሳቸውን ነክሰው ሀዘናቸውን ውጠው አይናቸውን ከፍታው ላይ ማድረግን መርጠዋል ብዬ አምናለሁ።

እንደ አባት የልጅን ፣ እንደ ባል የሚስትን ፣ እንደ ልጅ የእናት የአባት ፣ እንደ ወንድም የወንድምና የእህት ፣ እንደ ኢትዮጵያዊ የማንኛውም ኢትዮጵያዊ ሞት ፣ ጉዳት ፣ መነቀል ፣ መፈናቀል ፣ ወዘተረፈ አልሰማቸው ብሎ አይደለም። በጠላቶቻችን ፊት ተሸናፊ መስሎ ላለመታየት እንጂ የሆነ ቦታ ጥቃትና ጭፍጨፉ የተፈጸመ ሰሞን ቅስማቸው እንደሚሰበር ፤ ፊታቸው እንዴት እንደሚቀየር በቴሌቪዥን መስኮት እየተመለከትን ነው። ለነገሩ የሐዘን ቀን ይታወጅ ፣ ሰንደቅዓላማ ዝቅ ብሎ ይውለብለብ ቢባል እንደ ሀገርም ሆነ ሕዝብ ሶስቱን አመታት ሙሉ ሁሉን እርግፍ አድርገን ትተን ሀዘንተኛ ልንሆን ነበረ ማለት ነው። ይህን በማድረግ የጠላቶቻችንን አጀንዳ አስፈጸምን ማለት ነው።

ከ10 አመታት በፊት አልቃይዳ በአሜሪካ ላይ የመንገደኞችን አውሮፕላን ጠልፎ በኒውዮርክ ከአለም የንግድ ድርጅት መንትያ ሕንጻዎች ጋር በማላተም ፤ በፔንታጎንም ሆነ በሌሎች አካባቢዎች ያ ዘግናኝ ጥቃት ሲፈፀም የወቅቱ ፕሬዚዳንት ጆርጅ ደብሊው ቡሽ ዋሽንግተን በሚገኝ የ1ኛ ደረጃ ትምህርት ቤት በአንዱ ክፍል ተገኝተው ለተማሪዎች መጽሐፍ እያነበቡ እያለ ከደህንነት ሰዎቻቸው አንዱ የሽብር ጥቃት እየተፈጸመ እንደሆነ ሹክ ይላቸዋል። ፕሬዚዳንቱ ምንም እንዳልተፈጠረ ለልጆቹ የጀመሩላቸውን ንባብ ጨርሰው ተሰናብተው ይወጣሉ። መሪ እንዲህ ስሜቱን ተቆጣጥሮ ሀገሩን ወደ ዘላቂ መፍትሔ የሚወስድ ፤ ደንብሮ ሕዝቡን የማያስደነብር ፣ ተንበርክኮ ሕዝቡን የማያንበረክክ መሆን አለበት የሚባለው ለዚህ ነው። ሌላ አብነት ላክል።

ማዲባ (ኔልሰን ማንዴላ) በረራ ላይ እያሉ ያልተጠበቀ አስደንጋጭ ነገር ይፈጠራል። ይጓዙበት የነበረ አውሮፕላን አንደኛው ሞተር ይጠፋል። አብራሪዎች ፣ አብረዋቸው የነበሩ ባለስልጣናትና አጃቢዎቻቸው ይይዙት ይጨብጡት ይጠፋባቸዋል። ማዲባ ግን ምንም እንዳልተፈጠረ የጀመሩትን መጽሐፍ ተረጋግተው ያነባሉ። በዚህ ሁሉ ጭንቅና ግርግር የማዲባ ፍጹም መረጋጋትና አለመረበሽ ከማስገረም አልፎ ግራ አጋብቷቸዋል። አብራሪዎች የካበተ ልምድ ያላቸው ነበሩና ከብዙ ጥረትና ድካም በኋላ አውሮፕላኑን እንደምንም በአንድ ሞተር በሰላም ማሳረፍ ቻሉ።

በዚህም አብራሪዎች፣ ተሳፋሪዎች፣ የበረራ አስተናጋጆች ደስታቸውን በጭብጨባ፣ በሆታና በፉጨት ይገልጻሉ። አሁን ግን ማዲባ የደስታቸው ተካፋይ ሆኑ። ይህን የታዘቡ ጓዶቻቸው ታዲያ እንደዚያ ስንጨነቅ ምንም እንዳልተፈጠረ የሆንከው ለምንድን ነው ሲሉ ይጠይቋቸዋል። ከሁላችሁም በላይ የደነግጥሁና የፈራሁት እኔ ነበርሁ። ነገር ግን እናንተን ይበልጥ ማስጨነቅ ስላልፈልግሁ ፍርሀቴን ዋጥ አድርጌ ምንም እንዳልተፈጠረ አስመሰልሁ።

አሜሪካዊቷ ታዋቂ የፕሬዚዳንቶች ታሪክ ተመራማሪና ጸሐፊ/ presidential Historian /ዶሪስ ኬርነስ ከአንድ መሪ ስለሚጠበቁ ባህሪያት ስታወሳ ሁል ጊዜ “ለፈተናዎች አለመበገር” የሚለውን ቀድማ የምታወሳ። “ኢትዮጵያን እናልብሳት!” ብዬ ጀምሬ ስጠፋ “እረ ወደ ገደለው !?” አትሉኝም፤ እሺ ወደ ገደለው ፤ሀ ገራችን በታሪኳ ከፈጸመቻቸው እየፈጸመቻቸው ካሉ ግዙፋን ፕሮጀክቶች ታላቁን የኢትዮጵያ ህዳሴ ግድብ ጨምሮ አንድ ላይ ቢደመሩ የ” አረንጓዴ አሻራ “ን ያህል ክብደት አልሰጣቸውም። የህዳሴውም ሆነ የሌሎች ታላላቅ ግድቦች ህልውና እንዲሁ 80 በመቶ ሀገሬው ኑሮ የተመሠረተበት ግብርና እጣ ፈንታ የሚወሰነው ዛሬ በትጋት በምንከውነው የአካባቢ ወይም የአፈርና ውሃ ጥበቃ ስራ ነውና።

አምና ካቻምና ከዘጠኝ ቢሊዮን በላይ ሀገር በቀል ችግኞችን ለዚያውም ከሞላ ጎደል ስነ ምህዳርን ታሳቢ ያደረጉ በመላው የሀገሪቱ ክፍሎች መትከል ተችሏል። ከተተከሉ ችግኞች መካከል እንደ አቡካዶ ፣ ማንጎ ፣ አፕል ፣ ፓፓየ ፣ ሙዝ እንዲሁም ቡና የመሳሰሉት ይገኙበታል። የኢፌዴሪ ግብርና ሚኒስቴርም ከተተከሉ ችግኞች 88 በመቶ መፅደቃቸውን አረጋግጦልናል። የዘንድሮውን 6 ነጥብ 2 ቢሊዮን ችግኞችን ጨምሮ በተከታታይ አራት አመታት በአጠቃላይ ከ20 ቢሊዮን በላይ ሀገር በቀልና አትክልትና ፍራፍሬዎችን ለመትከል ግብ ተጥሎ እየተሰራ ነው። የዘንድሮው በጠቅላይ ሚኒስትር ጽህፈት ቤት አዳራሽ እጅግ ለምለምና ማራኪ በሆነ ስነ ስርዓት ግንቦት 10 ቀን ተጀምሯል። ከ25 ሚሊዮን በላይ ዜጎች በዘንድሮው ችግኝ ተከላ ይሳተፋሉ ተብሎ የሚጠበቅ ሲሆን፤ በቀደሙት ሁለት ዙሮች 44 ሚሊዮን ኢትዮጵያውያን ተሳትፈዋል።

ችግኝ ተከላ የአየር ንብረት ለውጥን ፣ የአለም ሙቀት መጨመርንና የአካባቢ ጥበቃ ችግሮቻችንም ሆነ ድህነትን ፣ የምግብ ዋስትና ጉድለትን ፣ የምርታማነት ተግዳሮትን ፣ ድርቅን ፣ ርሀብን ፣ የዝናብ መቆራረጥንና መቅረት ፣ የውሀ እጥረትን ፣ የኑሮ ውድነትን ፣ በፈጣን የሕዝብ ቁጥር እድገትና በምርት አቅርቦት መካከል ያለውን ክፍተት ፣ ስራ አጥነት ፣ ከገጠር ወደ ከተማ የሚደረግ ፍልሰትን ፣ የጸጥታና የደህንነት ችግርን ፣ ከግብርና ወደ ኢንዱስትሪ የሚደረገውን ሽግግር በማሳለጥ እና ሁለንተናዊ ብልፅግናን ለማለም መስፈንጠሪያ በመሆን ያገለግላል።

ለዚህ ነው ችግኝ ተከላን የችግሮቻችን ሁሉ መፍቻ ቁልፍ (ማስተር ኪይ) ነው የምለው። በየአመቱ በሀገራችን ከ92 ሺህ ሔክታር መሬት በላይ ደን ይመነጠራል። ይጨፈጨፋል። በዚህ የተነሳ የደን ሽፋናችን ከ50 አመታት በፊት ከ35 በመቶ ከነበረበት ደረጃ ወደ ሶስት በመቶ አሽቆልቁሉ ነበር። በዚህ ምክንያት ለዝናብ እጥረት፣ ለድርቅና ለከባቢ አየር ለውጥ ተዳረግን። በየአመቱ ምርታችን ከ10 በመቶ በላይ መቀነሰ ጀመረ። በየአመቱ ከ35 እስከ 40 ሚሊዮን ኩንታል ምርት ይቀንሳል። ሆኖም ባለፉት ሁለት አመታትም ሆነ ከዚያ በፊት በተከናወኑ የችግኝ ተከላና የአፈርና ውሃ ጥበቃ ስራዎች የደን ሸፋኑን ወደ 17 በመቶ ማገገሙ ይበል የሚያሰኝ ነው።

እንደ መውጫ

ይሁንና በተለይ ካለፉት ሶስት አመታት ወዲህ የኩታ ገጠም ግብርናን ፣ በተወሰነ ደረጃ ስነ ምህዳርን ታሳቢ ያደረገ የቴክኖሎጂ እገዛ ፣ የከርሰና የገጸ ውሃን አሟጦ የመጠቀም፣ ፍራፍሬና አትክልት ላይ ለመሰራት ፣ በተለይ ከአለፈው አመት ጀምሮ የከተማ ግብርና ትኩረት ማግኘቱ፤ በአርብቶ አደሩ የሚገኙ ጦም ያደሩ ሰፋፊ መሬቶችን በመስኖ ለማልማት አበረታች ጥረትና ርብርብ መደረጉ እና ከውጭ የሚገባውን ስንዴ ለማስቀረት ግብ መጣሉ የአተያይ ለውጥ በማምጣቱ ከምግብ ዋስትና ባሻገር ተስፋችንን እንድናድስ አድርጎናል። ለዚህ ነው ተስፋ ሰጭ ጅምር እውቅና መስጠት የሚያስፈልገው።

ችግሮቻችንን ሁሉ ፈታተን ፣ በታትነንና አገላብጠን ብንመረምራቸው አብዛኛዎቹ ከአንድ ቅርጫት የሚገኙ ናቸው። የተፈጥሮ ሀብታችንን በአግባቡ ካለመንከባከብ፣ ካለመጠበቅና ካለማልማት የሚመጡ ናቸው። የአለም ሙቀት መጨመርን ተከትሎ በመጣ የአየር ንብረት ለውጥ የተነሳ የተፈጥሮ ሀብታችን እየተጎሳቆለ በመምጣቱ ማለትም መሬታችን የተራቆተ ፣ ዝናባችን የአጠረና የተቆራረጠ በመሆኑ የከርሰና የገጸ ምድር ውሃችን በመመናመኑ ግብርናው ውጤታማ ሊሆን አልቻለም። በዚህ የተነሳ በግብርና ላይ የተመሰረተው የዜጋው ህይወት ፤ የሀገሪቱ ልማት ችግር ላይ ወድቋል። ይህ የሀብት ውስንነትን ፈጥሯል። በዚህ የተነሳ ማህበራዊ ፣ ኢኮኖሚያዊና ፓለቲካዊ ችግሮች ከአመት አመት እየተባባሱ መጡ። እነዚህን ችግሮችን በዘላቂነት ለመፍታት ደግሞ የተፈጥሮ ሀብታችን እንዲያገግም ሌት ተቀን መሰራት አለበት። መሬት ማገገም ፣ ውሃ መያዝ አለባት። ይህ ደግሞ እውን ሊሆን የሚችለው ችግኝ በመትከልና የአፈርና ውሃ ጥበቃ ስራዎችን በስፋት በማከናወን ነው። “ አረንጓዴ አሻራ “ የበሽታውን ምልክት ከማከም ይልቅ መነሻውን በማያዳግም ሁኔታ የመፈወስ አቅም እንዳለው በማመን ነው ፤ “ አረንጓዴ አሻራ ! “ የእንቆቅልሾቻችን ሁሉ መፍቻ ቁልፍ ( ማስተር ኪይ ) የምለው።

ሀገራችን ኢትዮጵያ በሀቀኛና ጀግኖች ልጆቿ ታፍራና ተከብራ ለዘላለም ትኑር !!!

አሜን ።

 በቁምላቸው አበበ ይማም (ሞሼ ዳያን)

fenote1971@gmail.com

አዲስ ዘመን ግንቦት 19/2013