በዓለ ጥምቀት፤

በኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያን ከሚከበሩት በዓላት አንዱና ዋናው የጥምቀት በዓል ነው ። የጥምቀት በዓል ጌታችንና መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ በፍጹም ትሕትና ከገሊላ ወደ ዮርዳኖስ ተጉዞ በአገልጋዩ በቅዱስ ዮሐንስ እጅ የተጠመቀበትን ዕለት የምናስብበት ከጌታችን ዓበይት በዓላት አንዱ ገናና በዓል ነው፡፡

በአፍ መነገሩ፣ በልብ መታሰቡ፣ ምስጋናውም ሁሉ ከፍ ከፍ ይበልና ጌታችንና መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ዕለቱን ተፀንሶ ዕለቱን ተወልዶ ማድግና የወደደውን ሁሉ ማድረግ ሲቻለው ፍጹም አምላክ ብቻ ያይደለ ፍጹም ሰውም በመሆኑ ዘመን የማይቆጠርለት እርሱ ከብቻዋ ከሐጢአት በቀር በሰው ሥርዓትና ጠባይ ቀስ በቀስ በማደጉ 30 ዓመት ሲሆነው ሊጠመቅ ወደዮዳኖስ ወንዝ ሔደ ተብሎ ዘመን ተነገረለት፡፡

ዮርዳኖስ እንደደረሰ ጌታችን ተለይቶ የሚታ ወቅበት ምልክት ሳይኖረው ቅዱስ ዮሐንስ በመገልጥ አወቀው። ይህንንም ራሱ ሲመሰክር «እኔም አላውቀውም ነበር፥ ዳሩ ግን በውኃ አጠምቅ ዘንድ የላከኝ እርሱ፦ መንፈስ ሲወርድበትና ሲኖርበት የምታየው፥ በመንፈስ ቅዱስ የሚያጠምቅ እርሱ ነው አለኝ» (ዮሐ. ፩፥፴፫) ይላል። ዮሐንስ የንስሐ ጥምቀት በውሃ ያጠምቅ እንደነበረና ልጅነት የሚገኝበት የመንፈስ ቅዱስ ጥምቀትና ምሉዑ የድኅነት ምሥጢር የሚገኘውና የሚታወቀው ግን ከእርሱ በኋላ ከሚመጣው ከክርስቶስ የተነሣ እንደሆነ መስክሯል።

ታላቁ ሊቅ ቅዱስ ያሬድም እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያምን ባመሰገነበት በአንቀጸ–ብርሃን ድርሰቱ የአብን ነገር የነገረን ወልድ ኢየሱስ ክርስቶስ የውልድንም ነገር አጎልቶና አስፍቶ የነገረን አብ እንደሆነ ሲያስረዳ «ልጅህ ጌታችንና መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ አንተ ብቻ አባቱ እንደሆንክ እርሱም ብቻ ልጅህ እንደሆነ አስተማረን። በሰማይ እናት በምድርም አባት የለውም ብለን እናምናለን። መምጣቱን ከአባቱና ከእውነት መንፈስ ከጰራቅሊጦስ በቀር የሚያውቅ ሳይኖር ከሰማይ ወረደ ብለን እናምናለን» ሲል ተናግሯል። ይህም የጥምቀት መሠረቱ ነው። አባቱን አብን ሕይወቱን መንፈስ ቅዱስንና እሱን ወልድን ማወቅ እና ማመን ከሌለ በውሃና በመንፈስ ቅዱስ አንዲቱን ጥምቀት መጠመቅና ልጅነትን ማግኘት አይቻልም።

ቅዱስ ዮሐንስ በመንፈስ ቅዱስ ተልኮ «እኔስ ለንስሐ በውኃ አጠምቃችኋለሁ፤ ጫማውን እሸከም ዘንድ የማይገባኝ ከእኔ በኋላ የሚመጣው ግን ከእኔ ይልቅ ይበረታል፤ እርሱ በመንፈስ ቅዱስ በእሳትም ያጠምቃችኋል» (ማቴ.፫፥፲፩)። እያለ የላቀ ጥቅም የምታሰጠው ጥምቀት ከእርሱ የተገኘ የጌታችንን መምጣት በጉጉት እየጠበቀ፣ ትንቢት እየተናገረ፣ የተጠራለትንና የተመረጠለትን ሥራውን እያከናወነ ሕዝቡን እያዘጋጀ ሳለ አስቀድሞ የተናገረለት ክርስቶስ በሥፍራው ተገኝቶ የጽድቅ ሥራውን ተመለከተከለት ወደደለት። አጥምቀኝ ብሎ ሲጠይቀው እውነተኛ ሥራውን እንደወደደለትና እንዳጸደቀለት ያጠይቃል።

ዛሬ እያንዳንዳችን ወደምንገኝምበት ዮርዳኖስ ጌታችን ቢመጣና ቢጎበኘን በቅዱስ ዮሐንስ ምትክ የተሾመለትን ሥራ፣ የተጠራለትን አገልግሎት በተሰጠው ጸጋ እያከናወነ የሚያገኘው ነቢይ፣ ሐዋርያ፣ ጳጳስ፣ ካህን፣ ዲያቆን፣ ዘማሪና ምእመን ያገኝ ይሆን? እውነቱን እንናገር ካልን እንዲያ ሲያደርግ የሚገኝ በጎ አገልጋይ በጭንቅ ካልሆነ በቀላሉ በሩቅ ካልሆነ በቅርቡ ማግኘት ከባድ ነው። አብዛኛውና ሁሉም በሚያሰኝ ደረጃ አገልጋዮች የተሰለፉበትን እና የተጠሩበትን የአገልግሎት ቦታ እግዚአብሔርን ለማክበር፣ በረከት ለማግኘት፣ ሰዎችን ለመርዳትና ለመጥቀም ወይም ለማገልገል፣ ሃይማኖትን ለመጠበቅ፣ ታሪክን ለማቆየት፣ አገርን ለማበጀትና ለማልማት፣ እንደ ቅዱስ ዮሐንስ ሰውና እግዚአብሔርን ለማገናኘትና ትውልድን ለማነፅ መሆኑ ቀርቶ ለእንጀራ መብያ፣ ለሆድ መሙያ ለምድራዊ ኑሮ መኖሪያ እንደ ንግድ፣ እርሻ፣ የመሳሰለው ሁሉ ዓይነት ምድራዊ ሥራ ነው የሚቆጥሩት።

ጌታችን አጥምቀኝ ቢለውም ቅዱስ ዮሐንስ ከሌሎች ሰዎች መካከል ለይቶ እንዲያውቀው መንፈስ ቅዱስ በገለጠለት ጊዜ ደንግጦ እና በትሕትናውም ተደንቆ የተናገረውን ነገር «ዮሐንስ ግን፦ እኔ በአንተ ልጠመቅ ያስፈልገኛል አንተም ወደ እኔ ትመጣለህን? ብሎ ይከለክለው ነበር» ሲል ወንጌላዊ ማቴዎስ ሁኔታውን ግልጾ ጽፎልናል።

በጌታችን ጥምቀት ዕለት በዮርዳኖስና በአካባቢው ስለተከሠተው ክሥተትም ቅዱሱ ደራሲ «ነድ ለማየ ባሕር ከበቦ፤ ማይ ኀበ የሐውር ፀበቦ» ትርጉም ውሃውን /የዮርዳኖስን ወንዝ/ እሳት ከበበው፤ ወሃውም መሄጃ ጠፋው ተጨነቀ» ሲል ይገልጸዋል። በሥጋ ድንግል ማርያም ተገልጾ ዮሐንስን አጥምቀኝ የሚለው አምላክም ፈጣሪም ነውና የዮርዳኖስ ወንዝ በጌታችን የክብሩ ብርሃን ተሞላ። የዚህ ቅዱስ ደራሲ አነጋገር በልደቱ ዕለት በእረኞች ዙሪያ ስለ በራው ብርሃን ከተናገረው ከወንጌላዊ ሉቃስ ይገናኛል ማለትም «እነሆም፥ የጌታ መልአክ ወደ እነርሱ ቀረበ የጌታ ክብርም በዙሪያቸው አበራ፥ ታላቅ ፍርሃትም ፈሩ» (ማቴ.፪፡ ፱) ተብሎ በወንጌላዊ ሉቃስ የተገለፀውን ይመስላል። የዮርዳኖስ ወንዝ መሔጃው ጠፋው ተጨነቀ የሚለውም ከነቢዩ ዳዊት ትንቢት ጋር የተገናኘ ነው።

«ባሕር አየች ሸሸችም፥ ዮርዳኖስም ወደ ኋላው ተመለሰ … አንቺ ባሕር የሸሸሽ፥ አንቺም ዮርዳኖስ ወደ ኋላሽ የተመለስሽ፥ ምን ሆናችኋል? (መዝ.፻፲፬፥፭) ተብሎ እንደ ተጻፈው። ከፍ ሲል እንዳየነው ከልደቱ ብርሃን የተነሣ እረኞች እንደፈሩ ከጥምቀቱ ብርሃን የተነሣም ውሆች ፈርተዋል። ይህም አስቀድሞ «አቤቱ፥ ውኆች አዩህ፥ ውኆች ፈሩ፤ ጥልቆች ተነዋወጡ፥ ውኆችም ጮኹ» (መዝ. ፸፯፥፲፮) ተብሎ በትንቢት የተነገረው ይፈጸም ዘንድ ነው።

ከላይ በጥቅሡ እንደተመለከትነው በእረኞች ዙሪያ የጌታ ክብር ያበራ መልአኩ ወደ እነሱ በቀረበ ጊዜ ነበር። ያም የልደቱ ሰዓት ሌሊት ነበር። ጌታችን ሲጠመቅም ከሌሊቱ 10 ሰዓት ነበር፡፡ እንዲያ ከሆነ ታዲያ የመልአኩ ፈጣሪ መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ሲቀርበው ቅዱስ ዮሐንስና የዮርዳኖስ ወንዝ እንዴት የበለጠ በብርሃን አይሞሉ!። ሌላው አስደናቂ ምሥጢር ደግሞ በዚያች ሰዓት ጌታችን ሲጠመቅ ርግብ መጥታ በራሱ ላይ አረፈች፡፡ ከዚያም ከሰማይ አንድ ድምጽ መጣ፤ ድምጹም “የምወደው ልጄ ይህ ነው፡፡ እርሱን ስሙት” የሚል የእግዚአብሔር አብ ድምጽ ነበር፡፡ ርግብ የተባለውም በቁሙ ርግብ ሳይሆን መንፈስ ቅዱስ ነበር። ርግቦች በሌሊት እንደማይበሩ የታወቀ የተረዳ ነገር ነው።

የጥምቀት በዓል አከባበር በቅድስት አገር ኢትዮጵያ ፤

የኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ–ክርስቲያን በየዓመቱ ጥር ፲ ቀን ከዋዜማው ጀምሮ ጌታችን ከገሊላ ወደ ዮርዳኖስ ከመንፈስ ቅዱስ መወለጃችንን መጀመሪያ እርሱ አድርጎ ሊያሳየን፣ ሊመሠርትና ሊባርክልን መሄዱን በድርጊት እያሳየች ታከብራለች። ጌታችን ፴ ዓመት ሲሞላው ወደ ዮርዳኖስ ሄዶ እንደተጠመቀ ለማስታወስ ጥር 10 ቀን ሁሉም ታቦታት በአቅራቢያቸው ወደሚገኝ ውሃ ወዳለበት ሥፍራ በመሔድ በድንኳን ውስጥ ያድራሉ፡፡ ይህም ዕለት ከተራ ይባላል፡፡ ከተራ የሚለው ቃል «ከተረ» ሰበሰበ፣ከበበ፣ ያዘ፣ ገደበ ከሚለው የግእዝ ግሥ የተገኘ ሲሆን ይህ ዕለት ከተራ የተባለው በአካባቢው ያለው ውኃ እንዳይፈስ ተገድቦ ሕዝቡ እንዲጠመቅበት ስለሚዘጋጅ ነው፡፡ ይህም በቅድስት አገር ኢትዮጵያ ከሆነ ነው እንጂ በውጭው ዓለም በአብዛኛው ለሕዝቡ አመች ቀን ተፈልጎ ይከበራል። አከባበሩም በአንዳንድ ቦታ ታቦታቱ ወጥተው የሚያድሩበት ቦታ ስለማይገኝ ቢገኝም የጸጥታ የወጪም ችግር ስለሚኖር በቤተ ክርስቲያን ውስጥ በፕላስቲክ ግንዳ በተከተረ ውሃ ሥርዓቱ ደርሶ ምእመናን የዮርዳኖስን ጸበል ተረጭተው ታስቦ ይውላል።

በአንዳንድ ቦታ ደግሞ በቅርብ ርቀት ያሉ አብያተ ክርስቲያናት ፫ትም ፭ትም እየሆኑ በቀኑ አለመሆኑ ነው እንጂ ሁሉም ነገር በቅድስት አገር ኢትዮጵያ እንደሚደረገው ሆኖ ተባብረውና ተቀናጅተው ያከብራሉ። ወደ አገር ቤቱና በአገር ቤት ደረጃ ወደሚያከብሩት ስንመለስ ታቦታቱ ወደ ድንኳኑ ከገቡ በኋላ ሌሊቱን ካህናቱ ሲያመሰግኑ፣ ሲዘምሩና ሲቀድሱ እና ዕለቱን የተመለከተ ትምህርት ለሕዝቡ ሲያስተምሩ ያድራሉ፡፡ በዕለቱ ጥር ፲፩ ቀን ጠዋት ከ፲፪ ሰዓት ጀምሮ በተከተረው ውኃ ላይ ሥርዓተ ቅዳሴ ወይም የጥምቀተ ባሕሩ ጸሎት ከተደረገ እና ከተባረከ በኋላ በዓሉን ለማክበር የተሰበሰበው ሕዝብ ይረጫል፡፡ ካህናቱ ሕዝቡን ጸበል ከረጩ በኋላ ልዩ ልዩ ያሬዳዊ ሥርዓቶች ይፈጸማሉ፡፡

በገጠሪቱ ኢትዮጵያ የሆነ እንደሆነ ደግሞ እንዳሁኑ ሕዝቡን የቀይ ጥቁር፣ የሀብታም ድሃ ሳያደርጉትና ሞራሉን ሳይሰልቡት ታቦታቱ ካደሩበት ቦታ ወደየመቅደሳቸው ለመመለስ እስኪነሡ ድረስ ወጣቱ ቀደም ብሎ ከየመንደሩ ወጥቶ ቡድን እየሠራ ሩር ወይም ጥንግ ልጊያ፣ ይገጥም ነበር፣ የኔ ፈረስ የጊዮርጊስ ያንተ የመርቆሬዎስ እየተባባሉ ፈረስ ግልቢያ ውድድር ያደርጉም ነበር አስኳላ ቀመሱም ኳስ ይጫወት ነበር። አሁን በገጠሪቱ ኢትዮጵያ ለጥምቀት በዓል ልዩ ድምቀት የሚሰጠው ይህ ሁሉ ባህል ሆን ተብሎ ቀስ በቀስ ደብዛው እንዲጠፋ እየተደረገ ነው። ከዚያም ታቦታቱ ከድንኳን ወጥተው ወደየመጡበት ቤተ ክርስቲያን በየአጥቢያቸው ምእመናን ሆታና እልልታ፣ የታቦት ዘፈን፣ በካህናት ያሬዳዊ ዝማሬ ታጅበ ይሔዳሉ።

የጥምቀት ምሳሌ በብሉይ ኪዳን

ነገረ ጥምቀት እንደ እንግዳ ደራሽ እንደ ጐርፍ ፈሳሽ አይደለም በበዙ ህብረ አምሳልና ትንቢት ተነግሯል እንጂ። በብሉይ ኪዳን ዘመን የተነገረው ትንቢትና ለአማናዊው የሐዲስ ኪዳን ጥምቀት ምሳሌ የሆነው ሁሉ ብዙ ነው። ከዚያም መካከል የሚከተሉትን ከብዙው እጅግ በጥቂቱ እናያለን።

የያዕቆብ አብትር /በትሮች/ና የላባ በጎች፦ ከዚህኛው ቀጥለው ከታች የሚከተሉት ምሳሌዎች በብዙዎች ጸሐፍትና ሰባክያን የሚዘወተሩ ሲሆኑ ይህ ምሳሌ በማሕሌቱ በፀናፅልና በከበሮ ከሚታወስ በቀር ተተርጉሞ ሲነገር አይሰማም ይሁን እንጂ አስደናቂ ምሥጢርና የጥምቀት ምሳሌ ነው። መጀመሪያ ከቅዱስ መጽሐፍ ላይ እንደሰፈረው ጥሬ ጥቅሱን እናስቀድማለን «ያዕቆብም ልብን ለውዝ ኤርሞን ከሚባሉ እንጨቶች እርጥብ በትርን ወስዶ በበትሮቹ ውስጥ ያለው ነጭ እንዲታይ ነጭ ሽመልመሌ አድርጎ ላጣቸው። የላጣቸውንም በትሮች በጎቹ ውኃ ሊጠጡ በመጡ ጊዜ በውኃ ማጠጫው ገንዳ ውስጥ በበጎቹ ፊት አኖራቸው፤ በጎቹ ውኃ ሊጠጡ በመጡ ጊዜ ይጎመጁ ነበር። በጎቹም በትሮቹን አይተው ከመጎምጀታቸው የተነሣ ፀነሱ፤ በጎቹም ሽመልመሌ መሳይና ዝንጕርጕር ነቍጣም ያለበቱን ወለዱ። … እንዲህም ሆነ፤ የበረቱት በጎች በጎመጁ ጊዜ፥ በጎቹ በትሮቹን አይተው በበትሮቹ አምሳል ይፀንሱ ዘንድ ያዕቆብ በትሮቹን በውኃ ማጠጫው ገንዳ ውስጥ ከበጎቹ ፊት አደረገ» (ዘፍ. ፴፥፫፯–፵፩)

በጐቹ ከወለዱ በኋላ እነዚያን በትሮች በመጠጫው ውስጥ አያኖራቸው ነበር። ለመፅነስ በሚችሉበት ወቅት ሦስት በትሮችን ልጦ በውሃ መጠጫው ገንዳ ከውሃው ውስጥ ያጋድማቸውል በትሮቹን እያስመስሉም ይወልዱለት እና ይበዙለት ነበር። ላባ ብዙ ጊዜ ደመወዙን ለዋውጦበት ስለነበር እውነተኛ ደመወዝ ከፋይ እግዚአብሔር ይንን የጥምቀት ምሳሌ የሆነ ጥበብ ገልጾለት ከላባ ይልቅ እርሱ ባዕለ ፀጋ ሆነ። የብሉይ ኪዳን ትርጓሜ መምህራን ይህንን ክፍል ሲተረጉሙትና ሲያብራሩት ሁለቱን ጨርሶ ልጧቸዋል አንዱን ቅጥልጣል አድርጎታል፤ ጨርሶ የተላጡት ነጫጮቹ የአብና የመንፈስ ቅዱስ አምሳል ቅጥልጣሉ የውልድ አምሳል፤ አምላክ ወሰብእ ማለትም ሰውም አምላክም ነውና። አባኅኩ ወይም ጠቦቶች የመምህራን፣ አባግዕ ወይም በጎች የምእመናን፣ ውሃው የጥምቀት፣ አባግዕ ወይም በጎች አብትርን /በትሮቹን እያስመሰሉ መውለዳቸው ምእመናንም በጥምቀት ምክንያት ሥላሴን መስለው ይወለዳሉና። ላባ የዲያብሎስ ያዕቆብ የጌታ ምሳሌ። ምልክት ያለው ለያዕቆብ ምልክት የሌለው ለላባ እንደሆነ ሁሉ ሀብተ ውልድና ስመ ክርስትና ያለው ለጌታ፤ ሀብተ ውልድና ስመ ክርስትና የሌለው ለዲያብሎስ ምሳሌ ብለዋል።

አባ ስብሐት ለአብ የተባለው የመልክአ ሥላሴ ደራሲ ይህንን አስመልክቶ «በአብትረ ያዕቆብ በርሃ ሥላሴክሙ ፀሐይ። ወተመሰሉ ሰብአ ዓይን አባግዐ ላባ ወማይ። ለኀበ አባግዕ ዘዮም ወጥምቀት ዓባይ። ትርጉም ስሉስ ቅዱስ ሆይ የሦስትነታችሁ ፀሐይ በያዕቆብ በትሮች ላይ አበራ፤ ስለሆነም ለአሁኑ የታላቂቱ የጥምቀት ልጆች የቀድሞ የላባ በጎችና የሚጠጡበት የወንዝ ውሃ መልካም ምሳሌ ሆነ። ሲል አጣፍጦ ገልጾታል።

ግዝረት፦ ግዝረት ለጊዜው ለእሥራኤል ዘሥጋ መለያ ሲሆን ፤ ፍጻሜው ግን ሊመጣ ላለውና ለእሥራኤል ዘነፍስ ምዕመናን መክበሪያ ለሆነው ለጥምቀት ምሳሌ ነው። (ዘፍ .፲፯ ፥ ፲፬። ቆላ ፪፥ ፲፬) ።

የኤርትራ ባሕር (ቀይ ባሕር)፦ ሙሴ የክርስቶስ ፤ ባሕሩን የከፈለባት በትር የመስቀል ፤ ባሕረ ኤርትራ የፍርድና የሲኦል ፤ በተከፈለው ባሕር የተሻገሩት እስራኤል በመስቀሉ ላይ በፈሰሰው ደሙና የጎኑ ወሃ በጥምቀት ከእግዚአብሔር ተወልደው ባሕረ ኃጢአትን የሚሻገሩ ምእመናን ምሳሌ ነው። (ዘፀ .፲፬ ፥ ፳፩ ። ፩ኛቆሮ. ፲ ፥ ፩)።

የዮርዳኖስ ባሕር፦ ኢያሱ የክርስቶስ ፤ ዮርዳኖስ የጥምቀት ፤ ዮርዳኖስን የተሻገሩ እሥራኤል በክርስቶስ አምነው በመጠመቅ የዳኑ ምዕመናን ምሳሌ ነው ። (ኢያሱ. ፫፥፲፬ ፣ ፬ ፥ ፲፭) ።

የዮሐንስ ጥምቀት፦ ዮሐንስ ሕዝቡን የንስሐ ጥምቀት እያጠመቃቸው ከቆየ በኋላ ጌታ በሚመጣበት ጊዜ ግን እነሆ የእግዚአብሔር በግ በማለት ወደ ጌታ መርቷቸዋል ስለዚህ የዮሐንስ ጥምቀት ምሳሌ ሆኖ ለአማናዊው የጌታ ጥምቀት የሚያዘጋጅ ነው ። ማቴ. ፫ ፥፩ ። የሐ ሥ ፩ ፥ ፭ ።

ትንቢት

ከላይ እንደተገለጸው ስለ ጌታችን ጥምቀት በትንቢት ብዙ የተነገረ ቢኖርም ይህንን ብቻ ጠቅሠን ለማለፍ የዚህ ዝግጅት መጠን ይወስነናል እንሆ «ባሕርም አይታ ሸሸች፣ ዮርዳኖስም ወደ ኋላው ተመለሰ፣ ተራሮች እንደ ኮርማዎች ዘለሉ» (መዝ ፻፲፫ ፥ ፫)።የልጅነት /የክርስትና/ ጥምቀት አንዲት ናት ከወላጆቻችን በሥጋ የምንወለደው አንድ ጊዜ ብቻ እንደሆነ ሁሉ ከውሃና ከመንፈስ ቅዱስ ከእግዚአብሔር የምንወለደውም (የምንጠመቀው) አንድ ጊዜ ብቻ ነው ። በመሆኑም ጥምቀት አንዲት ናት አትደገምም ። የጥምቀት ምሳሌ የነበረው ግዝረት አንድ ጊዜ ብቻ እንደነበረ ሁሉ ጥምቀትም አንድ ጊዜ ነው ። ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስ ጥምቀት አንዲት መሆኗን «አንድ ጌታ አንድ ሃይማኖት አንዲት ጥምቀት ፤ ከሁሉ በላይ የሚሆን በሁሉም የሚሠራ በሁሉም የሚኖር አንድ አምላክ የሁሉም አባት አለ» (ኤፌ. ፬፥ ፬) በማለት ተናግሯል። ከጌታ ሥጋና ደም የምንሳተፍበት ምሥጢር በመሆኑ ጌታችንም የሞተውና የተነሣው አንድ ጊዜ ነውና አንድ ጊዜ ብቻ እንጠመቃለን ። (ሮሜ .፮ ፥ ፫)

ይህ በዓል ምሥጢረ ሥላሴ የተገለጸበት፣ የዓለሙ ሁሉ ቤዛ መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስም ከሠላሳ ዓመቱ በኋላ ሰው የሆነበትን የማዳን ሥራ በግልጽ የጀመረበት፣ በዐመፃችን ምክንያት ያጣነውን ሰማያዊና መንፈሳዊ ሀብት ሁሉ የምናገኝባት ሥርዓተ ጥምቀት የተመሠረተችበት፣ የበረከቱ ግምጃ ቤት ለሰው ዘር ሁሉ ከላይ በሰፊው የተከፈተበት በዓል ነው። አባቶቻችን ጠብቀው ያስረከቡንን በዓለ ጥምቀት ለማክበር የረዳን ቸርነቱና ፍቅሩ ወሰን የሌለው አምላካችን ለልዑል እግዚአብሔር ክፍ ያለ ምስጋና ይድረሰው። የጌታችን የመድኃኒታችን የኢየሱስ ክርስቶስ የልደቱና የጥምቀቱ ብርሃን በቅዱስ ፈቃዱ በመላው ሕዝበ ክርስቲያን ላይ ይብራ አሜን።

(ምንጭ ፦አባ ሕርያቆስ ሊቀ ጳጳስ)

እንኳን ለብርሃነ ጥምቀቱ በሰላም አደረሳችሁ !

አሜን ።

 በቁምላቸው አበበ ይማም (ሞሼ ዳያን) fenote1971@gmail.com

አዲስ ዘመን  ጥር 11 /2015