የህይወት ቀለም

ነገ ልደቱ ነው..ልደቱ ሲቀርብ ደስ አይለውም። በልደቱ ፊትና ኋላ ውስጥ ሰላም የለውም..ሀዘንተኛ ነው። የህይወቱ ውብ ቀለም መደብዘዝ የሚጀምረው በዚህ ሰሞን ነው። በህይወቱ ምርጥ የሚለውን ነገር በልደቱ ማግስት ያጣ ነው። አሁንም የሆነ ነገር የሚሆን ይመስለዋል። የሆነ ነገሩን የሚያጣ ይመስለዋል። ምኑን እንደሚያጣ ግን እርግጠኛ አይደለም ምክንያቱም ምንም የለውምና። በዚህ ሰሞን..በዚህ ስሜት ከቤት መውጣት አይፈልግም ግን አንድ የማይቀርበት ቀጠሮ አለው። የልጅነት ጓዳኛው ከውጪ አገር መጥቶ እሱን ለማግኘት እየሄደ ነው። ልደት ባይኖረው..እናቱ የተወለደበትን ቀን ባትነግረው ምንኛ ደስተኛ ነበር። ልደቱ ደርሶ በሰላም ወጥቶ የገባበት ቀን የለም። ገደቢስነቱ ከልጅነቱ የጀመረ ነው። ከሶስት ጓደኞቹ ጋር ወንዝ ወርደው ሲዋኙ ደራሽ ውሀ መጥቶ ሁለቱን ጓደኞቹን የነጠቀው በልደቱ ቀን ነበር። በልጅነቱ ስም ጠሪያቸውን ፈንክቶ ለአንድ ዓመት ከትምህርት የታገደው በዚሁ ቀን ነበር። እድለቢስነቱ ዩኒቨርሲቲ ገብቶም አልተወውም የመጀመሪያ ዓመት ተማሪ እያለ በጣም የሚወደውን ጓደኛውን በመኪና አደጋ ያጣው ለልደቱ የሚሆን እቃዎችን በመገዛዛት ላይ እያሉ ነበር። በዓመቱ ህያብን አጣት። ህያብ የህይወቱ የብዙ ነገር መጀመሪያ ናት። ዓለም እሷን ተደግፋ የቆመች ይመስለዋል። በፍቅሯ፣ በውበቷ የቆነጀች ይመስለዋል። የልክ ነገር መጀመሪያና መጨረሻ ይላታል። ይገርመዋል ዛሬም ድረስ በእሷ እውነት ነው የሚኖረው። በህይወቱ ውስጥ የእሷ አለመኖር ሁሌም ይቆጨዋል። በታሪኩ ውስጥ ደምቃ የደበዘዘች አንድ እውነቱ ናት። እንዴት እንደተለያዩ ሲያስብ እሷን ለመጥላት አንድ ምክንያት ያገኘ ይመስለዋል..ግን ጠልቷት አያውቅም። በህይወቱ ውስጥ እንዲሆን የሚፈልገው አንድ ተዐምር ቢኖር የእሷ በእሱ ህይወት ውስጥ ዳግም መብቀል ነው። ግን መቼም የማይሆን ምኞት ይለዋል…

‹እንዴት ነበር የተለየችው? መቼም አይረሳውም..። በልደቱ ቀን ላይ ልደቱን እያከበሩ ነበር። ድንገት ስልኩ አንድ የፅሁፍ መልክት መቀበሉን ጮሆ ተናገረ። ስልኩ ህያብ ጋር ስለነበር..የተላከውን መልዕክት ከፍቶ ለማየት እድል ነበራት። መልዕከቱን አየችው..‹የኔ ፍቅር እንኳን ተወለድክልኝ። በጣም ነው የማፈቅርህ ያንተው ሳምሪ› ይላል። ከዛ ቴክስት በኋላ ህያብ ዳግም ወደ ህይወቱ አልመጣችም። ስልኩን ብላክ ሊስት ውስጥ እስከጨመረችበት ጊዜ ድረስ እየደወለ ሊያስረዳት ሞክሮ ነበር ግን ስልክ ከመዝጋት ባለፈ የፈየደው አልነበረም። ጭራሽ እሱን ላለማየት ብላ ዩኒቨርሲቲ መቀየሯን ሰማ። በዚህ ሁሉ እውነት ልደቱን ይፈራዋል። በተለይ ሰዎች የሚሞቱበት ቀን ከተወለዱበት ቀን ጋር የተያያዘ ነው የሚል ጽሁፍ ካነበበ በኋላ ስጋቱ በእጥፍ ጨምሯል። ልደቱ በቀረበ ቁጥር ለሞት የቀረበ ይመስለዋል። እያጣቸው ያሉት ውድ ነገሮች የሞቱ ዋዜማ ይመስሉታል። ጭራሽ የልደቱን መምጣት ተከትሎ ሰሞኑን እንቅልፍ የሚባል በአይኑ አልዞረም። በተኛበት የሚሞት እየመሰለው ቁጭ ብሎ ማደርን ልማድ አድርጎታል። በዚህ ጊዜ ከቤት መውጣት አይወድም። ስራ በመቅረትም እንደልደቱ ሰሞን ሪከርድ የለውም። በቃ የሆነ መኪና ድንገት መጥቶ የሚገጨው ይመስለዋል። የሆነ ህንጻ ተደርምሶ የሚያጠፋው ይመስለዋል። በእግረኛ መንገድ ላይ እየሄደ እንኳን ሞቱን ነው የሚያስበው። አሁን ራሱ ለመሞት የሚሄድ ነው የሚመስለው። ጓደኛው ሞት ሆኖ የሚጠብቀው ነው የሚመስለው። ምን ነበር የልደት ቀኑን ባያውቀው..ምን ነበር ጳጉሜ 2ትን ባያውቃት። ብዙዎች የልደታቸውን መቅረብ ተከትሎ የእንኳን ደስ ያለህ መልዕክት ሲለዋወጡ፣ ሲደሰቱ፣ ሲጨፍሩ ሲያይ ይገርመዋል። ብዙዎች ልደታቸውን ለማክበር ቦታ ሲመርጡ፣ እንግዳ ሲጠሩ ሲያይ ያስቀናዋል። ብዙዎች የወዳጆቻቸውን ልደት በሰርፕራይዝ ሲያደምቁ፣ በኬክና በስጦታ ሲያስቡ ሲያይ በራሱ እንዲህ መሆን ይቆጫል።

በህይወቱ ሁለት ነገሮችን አብዝቶ ይፈራል አንዱ የልደት ቀኑ ነው..አንዱ ደግሞ የሞቱ ቀን። መኖር የሚወድ ሰው ነው። ህይወትን እስከ መጨረሻው የእድሜ ጥግ ድረስ መኖር ይሻል። ህይወት ብርቁ ናት..መኖር የምንጊዜም ህልሙ ነው። በህይወቱ ሁለት ሴቶችን አይረሳም..አንዷ መስህብ ናት አንዷ ደግሞ ህያብ። መስህብ ከህያብ እንዲለያይ በልደቱ ቀን ላይ የውሸት ቴክስት ጽፋ የላከችለት የዲፓርትመንታቸው የመጨረሻ ዓመት ተማሪ ናት። እንደምትወደው ብዙ ጊዜ ነግራው የሚወዳት ፍቅረኛ እንዳለችው ነግሯት ነበር። ህያብ የብዙ ነገር መጀመሪያው ናት..ምድርን ወደ ገነት የቀየረችለት፣ ህይወትን እንዲወድ እንዲያፈቅር ያደረገችው የነፍሱ ውብ ቅኔ። በመስህብ የውሸት ቴክስት አቅም አጥታ የራቀችው፣ እንደዛ ሲለምናትና ሊያስረዳት ሲሞክር የገፋችው..። እንደ አባትና እናቱ እኚህ ሁለት ሴቶች ህይወቱን ሙሉ ያመራምሩታል። መስህብ ፍቅርን አታውቅም። ፍቅር ለሚወዱት መኖር እንደሆነ ገና አልደረሰችበትም። ራሷን በማፍቀር የምትኖር ጭራቅ ናት። ህያብ ብዙ ፍቅር አላት..ፍቅሯ ግን እውነት የለውም። ከምታየው ይልቅ በምትሰማው ውስጥ ናት። እምነቷ መጨረሻ የለውም። በአእምሮዋ ሳይሆን በአካሏ ውስጥ የበቀለች እንዲህም ናት። ህያብ እውነት ቢኖራት ኖሮ ዛሬ ላይ አብረው ነበሩ..ደስ በሚል እንግዳ ዓለም ውስጥ።

ለእሱ ሁሌም ትክክል እናቱ ናት። የእናቱ ሀቅ አመራምሮት አያውቅም። በህይወቱ ውስጥ መቼም የማይረሳቸውን ሁለት እውነቶች አስቀምጣለች። አንዱ የፍቅር እውነት ነው..ከመስህብና ከህያብ የራቀ የፍቅር እውነት። ፍቅር ሞት የሌለበት ዓለም ነው። የሌሎች ጥላቻ የአንተን ህያው ፍቅር እንዳይገልብህ ሁሌም ከላይ ሁን› ስትል አደራ ብላዋለች። በዚህ እውነት ውስጥ የኖረው ለአጭር ጊዜ ብቻ ነው። ከእናቱ ህልፈት በኋላ በህይወት ያለ አባቱ የእናቱን የልጅነት እውነት የሚሽር ሌላ እውነት አስተማሩት ‹ፍቅር ሁሌም እውነት አይደለም። ፍቅር ሁሌም ጸዐዳ አይደለም። ፍቅር እውነት ቢሆን ኖሮ የመጀመሪያ ፍቅረኛዬን ትቼ እናትህን አላገባም ነበር። ፍቅር ውስጥ እውነት ብቻ ዋጋ የለውም። ዋጋህ ያለው በእውነትና በማስመሰል መካከል ነው ብለውታል። አሁን ላይ በየትኛው እውነት እንደሚኖር አያውቀውም። እናቱ ትሁን አባቱ ልክ ይሄንንም አያውቀውም። በህይወቱ ብዙ ቦታ ላይ እናቱን ልክ ሆና አግኝቷታል። በህይወቱ እጅግ ብዙ ቦታ ላይ የአባቱ እውነት ሲከተለው ደርሶበታል። ህያብ የማን እውነት ናት? የእናቱ ናት? የአባቱ? አያውቀውም። በሁለቱም እውነት ውስጥ ያለች ሌላ እውነት ትመስለዋለች። እሱን ማፍቀሯ..በነፍሷ ውስጥ ነፍሱን ማስቀመጧ የእናቱ እውነት ይመስለዋል። በውሸትና በማስመሰል ትልቅ ፍቅሩን መሻሯ..ትልቅ እውነቱን መግፋቷ፣ ሊያስረዳት ሲሞክር አለማድመጧ ደግሞ የአባቱ እውነት ይመስለዋል። በየቱ ይኑር? ዓለም የማን ናት? እውነቷ ምንድነው? ብዙ ጥያቄዎች አንድ ላይ ግር ብለው በልደቱ ዋዜማ ወደተጨናነቀው አእምሮው ገቡ። በዚህ ጊዜ ከቀጠሮው ቦታ ደርሶ ነበር።

በእናቱና በአባቱ እውነት እየዋለለ፣ ሞቱን እያሰበ ወደ አንድ ህንጻ ሊገባ ሲንደረደር..አንድ መኪና ክላክስ አደረገለት።

ለእሱ ስላልመሰለው ወደ ኋላ አልዞረም..።

ከመኪና ጡሩንባ ጋር የተቀላቀለ ‹ፍትህ..የሚል አንድ ቀጭን የሴት ድምጽ ጆሮ ግንዱ ላይ አንባረቀ።

ቆመ..። በቆመበት ይሄ ነው የማይለው በመኖርና ባለመኖር መካከል ያለ ስሜት ዋጠው። እንዲህ የሚጠሩት ሁለት ሴቶችን ያውቃል። አንዱ እናቱ ናት..አንዷ ደግሞ ህያብ። ሁለቱም አጠገቡ የሉም..ታዲያ ማን ሊሆን ይችላል? የልደቱ ማግስት አይደል..እየሞተ መሰለው እና ደግሞ ለዘላለም ህያው እየኖረ። የቱን ይመን? በእናቱና በአባቱ እውነት መካከል ቆሞ ወደ ኋላው ዞረ።

በተከፈተ መስኮት ያጮለቀ ቀይ እግዚአብሄራዊ ፊት ዓለም ላይ ምርጡን ፈገግታ ይዞ ይታየዋል..

‹እየሞትኩ ይሆን? ራሱን ጠየቀ። አብዛኞቹ መከራዎቹ ከዚህ ቀጥለው የመጡ ናቸው። አብዛኞቹ ስቃዮቹ ሳቁን ተከትለው የተከሰቱ ናቸው።

ወደ ፊቱ ሁለት ርምጃ ተራመደ። አይኖቹ በመስኮቱ አልፈው ቀይዋ ሴት ላይ ይንቀዋለላሉ። መላዐካዊ መልክ ወደ እሱ ፈገግ ብሎ ይታየዋል።

‹ይሄስ ምንድነው? የእናቱ ነው የአባቱ እውነት? ወይስ ያልደረሰበት ሌላ ሰማያዊ እውነት? ሳያስበው ሳቀ..የምንም ነገር መጀመሪያ በሆነ ቀን ላይ የቆመ መሰለው። እግሮቹ ተራምደው ከፈገግተኛዋ ሴት አጠገብ አደረሱት። ወደ እናቱ እውነት እየቀረበ ይመስለዋል። ዓለም በእናት እውነት ውስጥ ያለች መሰለው። በአባቱ እውነት ያጣውን ፍቅር በእናቱ እውነት አገኘው። እናት እውነት..አባት እምነት።

ቀይዋ ሴት ህያብ ነበረች።

እንደዛን ቀን መጥፎ ፊት አይቶ አያውቅም። ሴት ልጅ መሆንም እንደምትችል ያኔ ነው ያወቀው። ያጣት በዚሁ ቀን ነበር። ህያብ የህይወቱ ምርጥ ዩኒቨርሲቲ ተማሪ እያለ አሁንም ወደ ሞት እየሄደ ይመስለዋል።

በትረ ሙሴ (መልከ ኢትዮጵ)

አዲስ ዘመን ዓርብ የካቲት 17 ቀን 2015 ዓ.ም